SCP-PL-218

ocena: +6+x

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-218

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: Obszar wokół wejścia do SCP-PL-218 został odgrodzony od ludności cywilnej, pod pretekstem ochrony środowiska. Nad wejściem do systemu jaskiń wybudowano niewielki Ośrodek Obserwacyjny, który obecnie stanowi miejsce pobytu personelu ochrony. Minimum jeden członek personelu ochrony powinien prowadzić aktywny obchód w pobliżu ogrodzenia, w celu odgonienia potencjalnych włamywaczy na strzeżony teren.

W wypadku niespodziewanego kontaktu z podmiotem wywodzącym się z SCP-PL-218-b należy go zignorować i poczekać, aż wróci w obszar SCP-PL-218. W wypadku zaobserwowania SCP-PL-218-c1, należy jak najszybciej opuścić obszar i niezwłocznie skontaktować się z dyrektorem ośrodka. Dyrektor ma za zadanie poinformować odpowiednie osoby zawarte w procedurach PL-218-EV2.

Wyniku rozporządzenia z dnia 16.06.2013, wszelkie przyszłe ekspedycje zostały odwołane i dostęp do SCP-PL-218 przez pracowników naukowych w celu pobrania nowych próbek jest zakazany. W wypadku wznowienia zejść do SCP-PL-218, w celu badania SCP-PL-218-b, kategorycznie wzbronionym jest schodzenie do niższych komór jaskiń.

Od dnia 18.06.2013 wszelkie próbki i zachowane okazy pochodzące z SCP-PL-218-a oraz -b, zostały przewiezione do najbliższego Ośrodka biologicznego. W celu uzyskania dostępu do zgromadzonego materiału należy posiadać minimum 3 poziom upoważnienia i zgłosić się do szefa, bądź zastępcy projektu.

Opis: Identyfikator SCP-PL-218 odnosi się do zbioru podmiotów powiązanych z systemem jaskiń w pobliżu miejscowości Łapszanka w województwie Małopolskim. Sam system prawdopodobnie zbudowany jest z wielu większych i pomniejszych komór, połączonych często wąskimi przejściami w formie korytarzy lub wyrw na powierzchni komór. Dokładna wielkość systemu nie jest znana, jednakże zespołom eksploracyjnym udało się zejść najdalej na głębokość [ZMIENIONO], gdzie udało im się dojść do komory zawierającej [UTAJNIONO].

The_Red_Flare_Within_Stephens_Gap_Cave_by_Brian_S_Woods.jpg

Zdjęcie wykonane w trakcie pierwszej ekspedycji

SCP-PL-218-a to ciemna masa porastająca 90% powierzchni systemu jaskiń, zaczynając się pojawiać w drugiej większej komorze na głębokości ok. 15 metrów pod powierzchnią. Masa zewnętrznie przypomina biologiczną, niezróżnicowaną tkankę plechopodobną, nie wykazując żadnych zróżnicowań struktur na zewnątrz lub wewnątrz. Jednakże dogłębne badania stwierdziły, iż SCP-PL-218-a nie wykazuje śladów komórek, które mogłyby budować twór, lub budowy komórkowej w założeniu, iż obiekt, mógłby być jedną dużą komórką. Dalsze badania chemiczno-fizyczne stwierdziły brak budowy atomowej podmiotu. Pomimo tego SCP-PL-218 stanowi pożywkę dla flory grzybowej znajdującej się w systemie jaskiń.

SCP-PL-218-b to ekosystem unikatowy dla SCP-PL-218, który jest ściśle związany z występowaniem SCP-PL-218-a. Organizmy budujące ekosystem wykazały brak możliwości przetrwania na dłuższy okres czasu poza zasięgiem SCP-PL-218-a, umierając z różnych przyczyn, głównie głodu wynikającego z niemożliwości przetworzenia materiału biologicznego pochodzącego spoza SCP-PL-218-b.

Poszczególne gatunki mogą być przypisane tylko do głównych kladów znanych organizmów na podstawie cech morfologicznych oraz anatomicznych. Dotychczasowe badania genetycznie nie przyniosły większych rezultatów w określeniu pokrewieństwa do poszczególnych, sugerowanych, gatunków, od których mogły się wywodzić.

Powodu drastycznych zmian morfologicznych, a także szybkiego procesu ewolucji niżej wspomnianych organizmów, doszukuje się w SCP-PL-218-a, oraz [UTAJNIONO].

Podstawą SCP-PL-218-b są różne gatunki bioluminescencyjnych grzybów, które porastają między 70-75% powierzchni SCP-PL-218-a, który jak wyżej wspomniano, stanowi pożywkę dla owych grzybów. Aczkolwiek grzyby nie uzyskują energii w wyniku rozkładania SCP-PL-218-a, a pobierają ją prosto z obiektu w niezrozumiany do tej pory sposób. Również nieznanym jest typ energii uzyskiwany od SCP-PL-218-a oraz to jak grzyb przetwarza ją dla siebie i wykorzystuje w swoim metabolizmie.

Wyżej w łańcuchu pokarmowym znajdują się zwierzęta przypominające stawonogi żyjące na powierzchni, ze stwierdzonymi różnicami zaczynając od niewielkich, jak np. kolor pancerza, do drastycznych, jak rozmiar czy morfologia.

Rolę konsumentów I stopnia pełnią głównie zwierzęta przypominające chrabąszcze lub szarańczaki. Niewielkie gatunki owych chrabąszczy i prostoskrzydłych zachowują rozmiary i morfologię podobną do tych, jakie mogły posiadać ich przodkowie z powierzchni. W wypadku większych gatunków, zarówno rozmiary i morfologia mogą znacznie odbiegać od powierzchniowych stawonogów.

W roli drapieżników znajdywane są gatunki przypominające pajęczaki, prostoskrzydłe, skolopendry, oraz pseudo-kraby. Pajęczaki w większości zajmują role pomniejszych drapieżników, podczas gdy szarańczaki zajmują role średnich rozmiarów łowców, kończąc na krabopodobnych stawonogach i skolopendrach, których rozmiary pozwalają pełnić funkcję szczytowych drapieżników w SCP-PL-218-b.

Poniżej znajduje się lista rozmiarów największych, oraz najmniejszych przedstawicieli wyżej wspomnianych grup, jak i rola pełniona przez owe gatunki w ekosystemie SCP-PL-218-b.


Organizmy będące częścią SCP-PL-218-b zdają się nie zwracać uwagi na ludzi, zwierzęta i przedmioty spoza SCP-PL-218. Byty reagują tylko w wypadku bezpośredniej interakcji z obcymi czynnikami, np. zespołami naukowymi pobierającymi próbki i wymiary zwierząt. Dzięki temu nie ma obawy przed atakiem większych drapieżników na personel Fundacji, bez wcześniejszego sprowokowania.

W obrębie SCP-PL-218 zaobserwowano także odrębny typ bytów, którym nadano desygnację SCP-PL-218-c. Podmioty zostały pierwszy raz zaobserwowane podczas drugiej dogłębnej ekspedycji, której zadaniem było zejście jak najdalej w głąb systemu jaskiń. SCP-PL-218-c zdają się preferować wijopodobne formy, przybierając owe podczas wyodrębniania się od SCP-PL-218-a, z którym są ściśle powiązane.

Obiekty od początku wykazywały świadomość obecności personelu Fundacji i aktywnie wchodziły w interakcję z nim, dając sygnały wyższej inteligencji. SCP-PL-218-b może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia personelu, powodując poważne uszczerbki na zdrowiu fizycznym i mentalnym u ludzi. Aczkolwiek pomimo zagrożenia, ryzyko ataku jest mało prawdopodobne, z jedynym udokumentowanym przypadkiem eskalacji w trakcie pierwszego spotkania podczas drugiej dogłębnej eksploracji SCP-PL-218, gdzie to manifestacji dokonały dwie instancje SCP-PL-218-c. Wówczas podmioty zagrodziły drogę członkom ekspedycji, po czym po krótkiej obserwacji, ich powłoki zewnętrzne zaczęły emitować światło o różnych długościach według niezrozumianych wzorców, oraz wydawać bolesny dźwięk przypominający pisk. Po krótkiej ekspozycji na ów dźwięk, słuch większości obecnego personelu uległ uszkodzeniu. U licznych członków personelu stwierdzono również powstałe w wyniku incydentu zaburzenia psychiczne w objawach przypominające psychozę i demencję.

W wypadku drugiego spotkania obiekty po wstępnej manifestacji i obserwacji członków ekspedycji wycofały się, prawdopodobnie zanikając w SCP-PL-218-a, co pozwoliło operatorom na zbadanie głębszych części systemu, gdzie udało im się zlokalizować komnatę z [UTAJNIONO], gdzie to doszło do [UTAJNIONO], co zmusiło ocalałych do wycofania się na powierzchnię.

Trzecie i ostatnie spotkanie nastąpiło w [UTAJNIONO].



Odkrycie i zabezpieczenie: SCP-PL-218 został odkryty 20.04.2013 roku przez dwóch agentów polowych, którzy zostali skierowani w okolicę, po zgłoszeniu policji o "potworach wewnątrz jaskini" przez ludność cywilną. Po wstępnych przeszukiwaniach udało im się zlokalizować jaskinię i poinformować swoich przełożonych. Dzień później udało się sprowadzić wstępny zespół eksploracyjny, któremu udało się zejść do dwóch pierwszych komór jaskiń i potwierdzić występowanie anomalii. Log z pierwszej eksploracji poniżej.


Badania nad SCP-PL-218 trwały aż do 16.06.2013 roku, kiedy to z sugestii [UTAJNIONO] kierownik ośrodka obserwacyjnego po wstępnych rozmowach z zarządcami, zakończył wszelkie badania nad obiektem i odpowiednio zabezpieczył wejście do SCP-PL-218. W okresie między ustanowieniem ośrodka obserwacyjnego udało się dokonać około dziesięciu misji eksploracyjnych, podczas których pobrano wiele próbek i okazów do badań.

Eksploracje

Logi

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported