SCP-PL-257
Identyfikator podmiotu
> SCP-PL-257
Klasyfikacja
> Poz. 3 ID: 0257
Klasa podmiotu
> Bezpieczne
Poziom zagrożenia
> Żółty []

Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt powinien być przechowywany w pojemniku zapobiegającym mechanicznemu uszkodzeniu artefaktu. Obecnie SCP-PL-257 pozostaje umieszczony wewnątrz kasetki wyściełanej pianką polietylenową, z dostosowaną pod obiekt wnęką pozwalającą na przyleganie ścian artefaktu do powierzchni gąbki. Przechowywanie artefaktu realizowane jest przez Techniczny Ośrodek PL-37.

Zabronione jest podłączanie obiektu do źródła zasilania, jeżeli czynność ta jest nieuzasadniona i przebiega w niekontrolowanych warunkach. Ręczna aparatura odłączająca dopływ zasilania musi znajdować się poza zasięgiem światła emitowanego przez SCP-PL-257.

W pobliżu działającego SCP-PL-257 nie może znajdować się żadna niewyznaczona osoba.

żarówka.jpg

SCP-PL-257

Opis: SCP-PL-257 to lampa żarowa o mocy znamionowej 10 kilowatów [kW]1. Pod względem technicznym obiekt jest sprawny, posiada nieznaczne ślady eksploatacji i przy zapewnieniu odpowiedniego źródła zasilania (napięcie przemienne 110 woltów [V] i natężenie prądu około 91 amperów [A]) pracuje zapewniając oświetlenie o strumieniu świetlnym liczącym 280 kilolumenów [klm]2.

Jeżeli jakakolwiek osoba znajdzie się w niewielkiej odległości od obiektu wewnątrz przestrzeni oświetlonej światłem o natężeniu uniemożliwiającemu jej dostrzeżenie, a ta osoba nie będzie w stanie swobodnie odbierać bodźców wzrokowych, zostanie przeniesiona do lokacji nazwanej SCP-PL-257-1 (Jota-Phi-08 według Katalogu Standaryzacji Wymiarowej).

Mechanizm przenoszenia nie został do końca rozpoznany ani zbadany. Za pośrednictwem personelu klasy D odkryto dotychczas jedynie zjawisko natychmiastowej dematerializacji wykazanej za pośrednictwem kinetycznej aparatury pomiarowej; stosowanie urządzeń opierających swoje działanie na promieniowaniu świetlnym i cieplnym są nieskuteczne ze względu na jasność i temperaturę żarnika.

Zgodnie z informacjami personelu i otrzymanymi materiałami, SCP-PL-257-1 to pusta przestrzeń, zawierająca w sobie jedynie płaszczyznę stanowiącą podłoże. Zarówno przestrzeń, jak i płaszczyzna podłoża są jednolitej barwy białej, która najwyraźniej jest skutkiem posiadania przez obydwa właściwości fizycznych ciała doskonale białego3. Nie wiadomo, jak duża jest owa przestrzeń, jednakże spekuluje się możliwą nieskończoną powierzchnię wymiaru.

Wewnątrz SCP-PL-257-1 niemożliwe jest odróżnienie podłoża od całej pozostałej przestrzeni ze względu na wspomniane cechy. Samo podłoże przypomina w dotyku doskonale gładką powierzchnię szklaną i wykazuje brak podatności na jakiekolwiek próby uszkodzenia. Pomimo niestwierdzenia istnienia źródeł światła, cały wymiar pozostaje rozświetlony jednolitym, silnym blaskiem, który w żaden sposób nie wywołuje dyskomfortu. Sposób oświetlenia wymiaru wywołuje efekt niemożliwości rzucania cienia przez żaden obiekt znajdujący się w SCP-PL-257-1. Zjawisko to jest o tyle interesujące, ponieważ przeprowadzone pomiary wykazały brak jakichkolwiek wartości natężenia oświetlenia, jak gdyby w rzeczywistości wymiar pogrążony był w całkowitym mroku.

lightvoid.png

Fotografia wykonana w SCP-PL-257-1. Wszystkie pozyskane materiały ukazujące wymiar zawierają jednolicie biały obraz sprawiający wrażenie dwuwymiarowości.

Poprawna orientacja w SCP-PL-257-1 jest o tyle mocno utrudniona, co praktycznie niemożliwa. Wszelkie urządzenia nawigacyjne i chronometryczne, zarówno mechaniczne, jak i elektroniczne nie funkcjonują poprawnie lub nie pracują zupełnie. Brak istnienia jakichkolwiek możliwych do ustalenia punktów orientacyjnych i obiektów na powierzchni płaszczyzny powoduje występowanie skrajnej deprywacji sensorycznej o negatywnym oddziaływaniu na psychikę osób znajdujących się wewnątrz SCP-PL-257-1. Personel powracający z wymiaru nierzadko zgłasza słyszenie z oddali odgłosów przypominających szum lub gwizd oraz obserwację wysokich, jasnych sylwetek pojawiających się z boku lub z tyłu osoby, znajdujących się w dalekiej odległości i zlewających się z przestrzenią. Stwierdzono, iż obserwacje te są wynikiem halucynacji wywołanych przez pozbawiony punktów odniesienia mózg.

Jedynym znanym sposobem na opuszczenie SCP-PL-257-1 jest znalezienie niewielkiego, lustrzanego fragmentu powierzchni podłoża. Należy wejść w wyróżniającą się powierzchnię (w rzeczywistości powierzchnia ta jest dziurą), co spowoduje pojawienie w miejscu, z którego nastąpiło przeniesienie do SCP-PL-257-1. Zeznania personelu dotyczące znalezienia wyjścia są różne i opiewają na poszukiwania trwające zaledwie kilka minut sprawdzania okolicy do błąkania się aż do skrajnego wycieńczenia, co wskazuje na całkowitą przypadkowość rozmieszczenia powierzchni lustrzanych. Doskonałym zabiegiem okazuje się wyposażenie personelu w race pistoletowe, które po wystrzeleniu i obserwacji okolicznego otoczenia wykazują wysoką skuteczność w odnajdywaniu wyjść.

Adnotacja: Pomimo wszystkich dotychczas przeprowadzonych eksploracji nigdy nie odnaleziono zwłok lub rzeczy należących do któregokolwiek z członków zaginionego personelu. Jeżeli uzna się teorię o nieskończoności wymiaru za prawdziwą, poszczególne osoby mogą pojawiać się w dowolnym miejscu w sposób, w który znalezienie innego człowieka jest niemożliwe.

Dodatek: W związku z licznymi prowadzonymi eksploracjami badawczymi sformułowano krótką listę zaleceń dla eksploratorów badających SCP-PL-257-1, dotyczącą higieny przebywania wewnątrz owego wymiaru.

  • Staraj się zachować spokój.
  • Skup się na wykonywaniu powierzonych zadań równocześnie z właściwym poszukiwaniem wyjścia.
  • Obserwuj uważnie okolicę i wypatruj refleksów w powierzchni podłoża.
  • Nie spoglądaj długotrwale w dal.
  • Postaraj się spoglądać jak najczęściej na posiadane wyposażenie i elementy odzieży, aby zachować minimalny punkt odniesienia. Patrz często pod siebie, aby nie przeoczyć ewentualnej łuzy wyjściowej.
  • Nie reaguj w żaden sposób na halucynacje, których możesz doświadczyć.
  • Zignoruj wszelkie byty, które zauważysz. Jesteś całkowicie sam.

❯❯ Okoliczności pozyskania SCP-PL-257 ❮❮



W dniu 11.10.2017 o godzinie 16:33 UTC+1 System Monitoringu Cywilnych Zgłoszeń Alarmowych przekazał do Centrali podejrzenie wystąpienia zjawiska paranormalnego. Zgłoszenia, które wskazał SMoCZA jako prawdopodobne zdarzenie zainteresowania misji Fundacji, dotyczyły nagłej awarii prądu na osiedlu Pogorzelec w Kędzierzynie-Koźlu, województwo opolskie, oraz nagłego zniknięcia jednego z mieszkańców w rozbłysku światła na jego posesji. W celu weryfikacji zgłoszenia na miejsce zostało oddelegowanych troje Agentów polowych.

Przybyli oni na miejsce zdarzenia o godzinie 17:21 tego samego dnia i rozpoczęli własne, równoległe ze służbami porządkowymi, dochodzenie dotyczące wydarzenia. Zdołano zweryfikować tożsamość zaginionego oraz potwierdzić, że to na terenie jego posesji doszło do przeciążenia uszkadzającego część instalacji elektroenergetycznej obszaru. Podczas śledztwa szczególną uwagę Agentów przykuła instalacja elektryczna z osadzoną wewnątrz lampą żarową, znajdująca się przed domem mieszkalnym zaginionego, jednak nie zdołali oni ustalić jej przeznaczenia.

Podczas dalszego przeszukiwania miejsca zdarzenia znaleziono podniszczone, drewniane pudełko wyściełane tkaniną bawełnianą. Wewnątrz oraz na blacie w garażu zaginionego odkryto kartki papieru zawierające ryciny, oraz krótkie opisy w języku francuskim, które okazały się instrukcjami obsługi wcześniej wspomnianej lampy. Niektóre z owych materiałów okazały się niekompletne lub wyraźnie uszkodzone. Na kilku rękopisach zdołano zidentyfikować powtarzające się słowo ''Signaleur" (pol. "Sygnalista") będące najprawdopodobniej podpisem autora tychże materiałów.

Poddanie analizie chemicznej papieru wykazało na jego powierzchni śladowe ilości nieznanych wcześniej toksycznych związków chemicznych. Dalsza ich analiza została uznana za niemożliwą, przez co ich dokładne właściwości oraz budowa chemiczna pozostają nieznane.

Ostatnim niestandardowym obiektem odkrytym przez Agentów były części rozmontowanej humanoidalnej maszyny, znajdujące się w różnych częściach garażu. Analitycy nie byli w stanie wykazać funkcjonalności części odkrytych obwodów i elementów maszyny, podając za główny powód ich znaczące wybrakowania i uszkodzenia.

Przesłuchania sąsiadów zaginionego i innych bezpośrednich świadków zdarzenia zaginięcia wykazały, że osoba zainteresowania około pół roku wcześniej przywiozła do swojego domu "dziwnie wyglądającą" kukłę wykonaną z metalu i tworzyw sztucznych, prawdopodobnie wraz z drewnianym pudełkiem i lampą żarową. Od tamtego czasu miał intensywnie pracować nad bliżej nieokreśloną konstrukcją, powodując czasem niewielkie awarie wewnętrznej linii zasilającej budynku, by wreszcie zniknąć nagle w momencie uruchomienia instalacji.

Wszystkim świadkom i obecnym funkcjonariuszom porządkowym4 podano aerozolowy lek A-17G o działaniu amnezjogennym. Do opinii publicznej podano informację o zaginięciu podmiotu zainteresowania oraz przeciążeniu sieci elektrycznej spowodowanym przez pozostawioną przez niego bez nadzoru instalację.

Odkryte obiekty, które zwróciły szczególną uwagę w toku śledztwa, zostały przetransportowane do odpowiedniej placówki. W wyniku badań i odkrycia właściwości lampy żarowej nadano jej desygnat SCP-PL-257.


❯❯ Okoliczności odkrycia SCP-PL-257-1 ❮❮



Dnia 1 grudnia 2019 roku system kontroli alarmowej wykrył ruch wewnątrz pomieszczenia testowego wykorzystywanego poprzednio m.in. nad badaniami SCP-PL-257. Automatycznie uruchomiona kamera monitoringu zarejestrowała nagłe pojawienie się obcej osoby, zachowującej się w sposób wskazujący na wyczerpanie fizyczne. Funkcjonariusze ochrony, którzy udali się na miejsce, zidentyfikowali intruza jako jedną z osób zaginionych podczas wstępnych badań SCP-PL-257 a będącym członkiem personelu technicznego.

Po udzieleniu pomocy medycznej pracownik został przesłuchany; zeznał, iż po dematerializacji znalazł się w ''całkowicie pustym wymiarze, w którym ziemia i niebo były jednolicie białe (sic) ''. Przeniesienie do wymiaru miało być rzekomo niezauważone i nastąpiło nagle, gdy tylko pracownik został oświetlony silnym blaskiem wytwarzanym przez SCP-PL-257. Odruchowo zamykając oczy, po krótkiej chwili zauważył, iż światło nie razi dłużej jego oczu, a on sam znalazł się pośrodku opisanego wyżej miejsca, w którym przebywał przez nieokreślony czas, włócząc się w poszukiwaniu możliwości wyjścia, tracąc przy tym stopniowo siły. Powrót do rzeczywistości miał nastąpić, gdy pracownik przypadkowo odnalazł przypominający lustro fragment powierzchni podłogi i odkrył jego właściwość pozwalającą na bezproblemowe wniknięcie do jego środka. Po wejściu do lustrzanego fragmentu pracownik natychmiastowo znalazł się wewnątrz pomieszczenia testowego.

Według pracownika opuszczenie wymiaru zawdzięcza jedynie pozaregulaminowemu przyzwyczajeniu do posiadania przy sobie bidonu z napojem, który pozwolił na zapobiegnięcie śmiertelnemu odwodnieniu.

Poniżej znajduje się sformatowane zeznanie pracownika złożone po zwolnieniu z sektora medycznego.

Nie jestem w stanie do końca stwierdzić… w ogóle nie wiem, jak znalazłem się w tym miejscu. Jedyne co pamiętam, to błysk jasnego, oślepiającego światła, gdy ktoś przypadkowo musiał włączyć zasilanie. Stałem zaraz przy lampie, więc poczułem jak powietrze gwałtownie się nagrzewa od żarnika pracującego z mocą solidnego pieca. Nie mogłem otworzyć oczu z powodu blasku, lecz po chwili poczułem, jak ciepło nagle znika i zrobiło się w miarę komfortowo, co było dziwne. Nadal było jasno, ale to nie z powodu światła lampy, światło już nie raziło. Otwarłem oczy i zorientowałem się, że jestem pośrodku niczego. Tam nie było nic. Tylko wszechobecna, nieskończona biel. Podłoga, a w zasadzie powierzchnia na której stałem, wydawała się zrobiona ze szkła. Nie było tam ani zimno, ani ciepło. W cholerę jasno, ale ten blask w żaden sposób nie podrażniał wzroku. Nigdzie nie było żadnych ścian, obiektów… nic. Mój głos głucho rozchodził się we wszystkie strony, gdy intuicyjnie próbowałem zawołać kogokolwiek. Miałem przy sobie jedynie zegarek elektroniczny który przestał działać, cyfry po prostu nie zmieniały się, a bateria na pewno była dobra. Postanowiłem ruszyć i iść gdziekolwiek, ale trudno było mi dociec, czy w ogóle poruszam się względem czegokolwiek. Nie wiedziałem, czy błądzę, czy w ogóle iść gdziekolwiek ma jakiś sens.
Z powodu braku czegokolwiek dookoła zacząłem mieć omamy, słyszałem szumy, gwizdy, widziałem dziwne kształty przesuwające się w moim polu widzenia, świetlne plamy, meduzy, pręty… musiałem wtedy chwilę przystanąć, skulić się i bezwiednie oglądać swoje ubranie, aby móc uspokoić głowę i pozwolić zniknąć dziwnym twarzom spoglądającym na mnie z oddali.
Miałem wrażenie, że zostanę tam na zawsze i utknąłem pośrodku bezkresnej, białej pustki. Ogarnęła mnie panika, zacząłem ostatecznie chodzić losowo po okolicy… miejsca, do którego dotarłem. Gdy już się uspokoiłem nieco, postanowiłem racjonować wodę i postanowić poszukać wyjścia bez znajomości jego wyglądu i wiedzy, czy w ogóle istnieje.
Gdy znalazłem wyjście, już dawno skończył się napój a ja byłem na skraju szaleństwa, rozpaczy i śmierci z wycieńczenia. Myślałem, że mam przedśmiertną wizję, gdy zobaczyłem swoją twarz, ale to było odbicie w powierzchni podłoża tego miejsca. Idealnie okrągłe, może tak prawie metr. Gdy chciałem dotknąć tego lustra, moja dłoń nie zastała żadnego oporu i po prostu przenikła przez odbicie, znikając jak zanurzona w cieczy. Gdy ją wyjąłem, wyglądała normalnie. Włożyłem tak drugą rękę, potem spróbowałem z nogami, usiadłem na… krawędzi lustra i niewiele myśląc, wskoczyłem do środka. Ku mojemu zaskoczeniu nagle znalazłem się z powrotem w pomieszczeniu, w którym pracowaliśmy z tą lampą. Było ciemno, po chwili włączył się alarm i przyszła ochrona.

Przed wystąpieniem tego incydentu, obiekt został opisany jako posiadający właściwość dematerializacji osób bez znajomości ich dalszego losu. Odzyskanie osoby zaginionej i złożone przez nią zeznanie stanowiły podstawę do kontynuowania badań nad SCP-PL-257 z naciskiem na poznanie i przebadanie nieznanego dotychczas wymiaru.


❯❯ Pierwsze podjęte próby eksploracji ❮❮



Informacje wstępne: Celem zweryfikowania zeznań pracownika i ostateczne potwierdzenie istnienia wymiaru postanowiono o utworzenie wstępnej ekspedycji. Z racji najwyraźniej ekstremalnych warunków panujących wewnątrz nieznanej lokalizacji zdecydowano o utworzenie grupy eksploracyjnej złożonej z personelu klasy D, której członkowie zostali przebadani i poddani testom pod kątem wytrzymałości na długotrwałą deprywację sensoryczną. Ostatecznie wybrano trzech pracowników, którzy zostali poinstruowani co do warunków panujących w wymiarze, przewidywanych utrudnień oraz głównym celu, jakim jest znalezienie wyjścia o konkretnym wyglądzie i naturze.

Eksploratorzy otrzymali wyposażenie odpowiednie do warunków wyprawy, mogące zapewnić przetrwanie w przewidywanych warunkach przez okres maksymalnie 2 tygodnie.

Podczas pracy nad przygotowaniem wyprawy została wysunięta następująca myśl dotycząca sposobu poszukiwania wyjścia: Ponieważ lokalizacje pozwalające opuścić wymiar są powierzchniami lustrzanymi, a cały wymiar jest jednolity w swym wyglądzie, powierzchnia wyjść powinna odbijać obraz wszelkich obiektów znajdujących się nad podłożem. Idąc za tym, postanowiono o dołączenie do wyposażenia eksploratorów w rakietnice wraz z dużym zapasem rac.

Kalendarium ekspedycji:

  • 13 grudnia 2019 roku rozpoczęto ekspedycję. O godzinie 22:50 obiekt SCP-PL-257 został uruchomiony, dematerializując zebrany wokół gotowy do wyprawy personel klasy D. Obiekt został następnie wyłączony i po ostudzeniu ponownie umieszczony w kasetce przechowawczej. Wewnątrz pomieszczenia testowego zamontowano czujniki ruchu mające wykryć materializację eksploratorów w przypadku ich powrotu.
  • 14 grudnia o godzinie 3:19 nastąpiła detekcja ruchu. Po zweryfikowaniu odzyskano D-257-2, który został poddany krótkotrwałej obserwacji medycznej i przesłuchany.
  • 15 grudnia o godzinie 17:11 został wykryty ruch. W pomieszczeniu znaleziono D-257-1, którego następnie poddano obserwacji medycznej i przesłuchaniu.
  • 20 grudnia o godzinie 23:40 czujniki ponownie zareagowały na poruszający się obiekt. Po wejściu personelu do pomieszczenia znaleziono zwłoki D-257-3. Według wstępnej analizy zgon musiał nastąpić w chwili przeniesienia pomiędzy wymiarami. Zabezpieczono urządzenie nagrywające. Co interesujące, pracownik nie zginął z powodu wycieńczenia, lecz [USUNIĘTO].

Streszczenie: Obydwoje ocalali członkowie personelu, zgłosili identyczny fakt pojawienia się wewnątrz wymiaru samotnie, wbrew oczekiwanemu przeniesieniu w grupie. Po przeprowadzeniu wstępnych oględzin rozpoczęli przygotowania do poszukiwania wyjścia. Eksploratorzy wybrali dwa różne sposoby prowadzenia ekspedycji: D-257-1 rozpoczął podróż, zmieniając kierunek w losowych przedziałach czasowych, natomiast D-257-2 kontynuował podążanie prosto przed siebie. Obydwaj członkowie personelu wystrzeliwali race w nieokreślonych odstępach czasu, ujętych przez nich jako ''odpowiednie''. Większość czasu ekspedycji eksploratorzy spędzali na uspokajaniu zmysłów celem uniknięcia negatywnych skutków psychicznych wynikających z deprywacji sensorycznej. Wszystkie wykonane przez eksploratorów fotografie zawierają jedynie równomiernie biały obraz, wyjątki stanowią przedstawienia fragmentów ekwipunków, prowizorycznych obozowisk bądź części ciała samych członków ekspedycji, wyglądające na zawieszone pośród białej pustki.

Po dłuższym czasie przebywania wewnątrz wymiaru eksploratorzy skarżyli się na halucynacje słuchowe i wzrokowe, polegające na odbieraniu dźwięków przypominających gwizd, buczenie i pulsowanie (które określono jako wystąpienie nadwrażliwości mózgu na odbieranie naturalnych dźwięków organizmu słyszalnych przez ucho wewnętrzne) oraz widywanie kształtów przypominających podłużne pręty, przelatujące ''robaki'', ''latawce'' a nawet ludzkie twarze bądź całe sylwetki humanoidalne widywane w oddali na granicy percepcji wzrokowej (wyjaśnienie: skonfundowany brakiem odbierania bodźców wzrokowych mózg postanawia samoistnie ''uzupełnić'' obraz, tworząc ludzkie kształty i twarze).

Użycie rac sygnałowych eksploratorzy uznali za doskonały pomysł, jednakże działający dopiero po przebyciu nieokreślonej, lecz znacznej odległości od miejsca pojawienia się w wymiarze. D-257-1 po odnalezieniu wyjścia postanowił oznaczyć je za pomocą swojego ekwipunku, po czym spróbował kilkukrotnie wystrzelić kolejne race, dzięki czemu odnalazł w odległości około 500 metrów kolejne 2 wyjścia, będące identyczne wyglądem. Pracownik zwrócił uwagę na przewrócony plecak, gdy powrócił do pierwszego wyjścia, jednakże zbagatelizował to i wyjaśnił krzywym ułożeniem na podłożu.

Podczas całej ekspedycji eksploratorzy nie spotkali się ani nie odnaleźli żadnej z zaginionych osób. Nie stwierdzono również istnienia wewnątrz wymiaru żadnych bytów.

Załącznik: Log nagrania głosowego wykonanego przez D-257-3.


❯❯ Dalsze badania ❮❮



Informacje wstępne: Miesiąc po zakończeniu pierwszych eksploracji i uporządkowaniu pozyskanych informacji zadecydowano o aktywnej kontynuacji badań nad SCP-PL-257-1 z udziałem personelu posiadającego wyższe kwalifikacje i doświadczenie w przeprowadzaniu ekspedycji wewnątrz innych wymiarów.

Przeprowadzone eksperymenty i pomiary:

Eksperyment łączności bezprzewodowej

  • Cel: Sprawdzenie, czy komunikacja bezprzewodowa znanymi obecnie metodami jest możliwa wewnątrz SCP-PL-257-1.
  • Przebieg: Trzech pracowników zostało przeniesionych do SCP-PL-257-1 z zamiarem skomunikowania się poprzez posiadane urządzenia. Po przeprowadzeniu prób personel z powodzeniem powrócił do placówki w przeciągu jednego dnia.
  • Wniosek: Komunikacja bezprzewodowa wewnątrz SCP-PL-257-1 pomiędzy różnymi eksploratorami jest niemożliwa. Użyte urządzenia nie były w stanie odebrać żadnych sygnałów, prawdopodobnie ze względu na nieokreślenie długie odległości pomiędzy poszczególnymi osobami. Dwa urządzenia używane przez tę samą osobę zdołały nawiązać ze sobą łączność oraz przekazywać sygnały. Co interesujące, na wszystkich nieużywanych częstotliwościach nie był odbierany praktycznie żaden szum pomimo prawidłowej pracy odbiorników.

Badanie warunków otoczenia

  • Cel: Przebadanie podstawowych parametrów warunków panujących wewnątrz wymiaru.
  • Przebieg: Dwóch pracowników zostało wysłanych do wymiaru celem przeprowadzenia wskazanych analiz. Eksploratorzy powrócili po około 2 dniach w przybliżonych odstępach czasu.

Wykonane zostały następujące pomiary, których wyniki zamieszczono poniżej. Użyte zostały wysokoczułe, specjalistyczne przyrządy. Każdy z pomiarów wykonywano dziesięciokrotnie.
Temperatura: 20,0 [°C]
Wilgotność: 0%
Ciśnienie: 1000 [hPa]
Natężenie oświetlenia: 0 [lx]
Występowanie biegunów magnetycznych: Brak.
Pomiar dźwięku: 0 [dB]
Skład powietrza: 74% azot, 25% tlen, 0,9% ksenon. 0,1% stanowią krypton, neon i hel.

  • Wniosek: Wymiar posiada stabilne warunki środowiskowe. Pierwszą zauważoną cechą nienaturalną jest brak negatywnego oddziaływania na organizm ludzki całkowitego braku pary wodnej w powietrzu. Ze względu na brak poruszających się mas powietrza i istnienia jakichkolwiek możliwych źródeł dźwięku w wymiarze panuje całkowita cisza. Najbardziej interesującą i nieprzewidzianą właściwością jest zmierzone natężenie światła, które pomimo widocznego doskonałego oświetlenia wymiaru wskazuje na rzeczywiste spowicie go w całkowitym mroku.

Badanie właściwości podłoża

  • Cel: Zbadanie właściwości podłoża SCP-PL-257-1, pobranie próbek.
  • Przebieg: 4 pracowników zostało wysłanych do SCP-PL-257-1 celem pobrania próbek podłoża, zbadania jego właściwości fizycznych. Wszyscy pracownicy powrócili do 5 dni bez żadnych próbek.
  • Wniosek: Podłoże znajdujące się w SCP-PL-257-1 jest całkowicie niewrażliwe na wszelkie próby uszkodzenia mechanicznego, chemicznego i termicznego. Posiada jednolitą fakturę przypominająca gładką taflę szklaną bez żadnych bruzd lub zarysowań. Użyte materiały nie pozostawiły na powierzchni żadnych widocznych śladów świadczących o przeprowadzonych działaniach. Próba okrycia podłoża celem wywołania efektu cienia zakończyła się niepowodzeniem: obszar zacieniony nie pojawiał się bez względu na sposób okrycia. Została wysunięta teoria, jakoby podłoże mogło być w rzeczywistości przezroczystą taflą, pod którą w dalszym ciągu znajduje się pozostała część wymiaru.

Badanie właściwości łuz wyjściowych

  • Cel: Zbadanie właściwości lustrzanych fragmentów podłoża służących jako wyjścia z wymiaru.
  • Przebieg: 3 pracowników zostało wysłanych do SCP-PL-257-1 celem zbadania wyjść. Wszyscy powrócili w przeciągu 2 dni
  • Wniosek: Obiekty wydają się posiadać ostre krawędzie, ciągnąc się następnie w dół na kształt dziury lub studni, której to ściany zdają się wykonane z identycznego w dotyku materiału co podłoże. Urządzenia rejestrujące obraz umieszczone bezpośrednio pod ''taflą'' lustrzaną rejestrują jedynie jednolicie biały obraz, podobne zjawisko zostało zarejestrowane przez jednego z eksploratorów, który włożył głowę do środka wyjścia, przy czym nie był wówczas w stanie zauważyć wyciągniętej przed siebie ręki, nawet podczas dotykania nią twarzy. Pomimo wrzucania do wyjść różnych przedmiotów, te nie pojawiły się podczas powrotu poszczególnych pracowników.

Upoważnienie zweryfikowane.

Autoryzacja potwierdzona.

Dostęp przyznano.


❯❯ Raport nieautoryzowanego wycieku danych odnośnie SCP-PL-257-1, oraz dalszego postępowania względem weryfikacji zebranych materiałów nt. natury wymiaru ❮❮



Dnia 15 lipca 2020 roku Wewnętrzny Automatyczny System Bezpieczeństwa Informacji Technicznego Ośrodka PL-37 zarejestrował wypływ poufnej informacji. Informacja ta wypłynęła w konwersacji pomiędzy dr. Adamem Klechą, a mgr. inż. Grzegorzem Obłąkanym oraz inż. Markiem Jauch, która przeprowadzona została za pośrednictwem zewnętrznego komunikatora internetowego. Dane konwersacji zostały przechwycone w związku z obecnością dr. Klechy w Ośrodku w chwili jej prowadzenia, za pośrednictwem połączenia jego telefonu z routerem WiFi w kantynie. Log przechwyconej rozmowy został zamieszczony poniżej.

Wszyscy wymienieni wcześniej pracownicy otrzymali upomnienie dyscyplinarne. Dodatkowo przeprowadzono przesłuchanie inż. Jauchy, w celu ustalenia i wyeliminowania istniejących luk w systemach dostępu.

Jednocześnie w związku ze wspomnianym wcześniej incydentem wycieku oraz ze względu na obserwację faktycznego pogorszenia się efektywności pracowników, zwiększone statystyki wizyt u psychologa lub psychiatry, czy ilości składanych zażaleń i wniosków, administracja projektu, w uzgodnieniu z Komitetem ds. Etyki, zdecydowała się odtajnić niektóre informacje dotyczące śmierci D-257-3, oraz tymczasowo zreorganizować protokoły badań SCP-PL-257 i eksploracji SCP-PL-257-1. Większość powiązanych materiałów pozostanie jednak utajniona do momentu zakończenia dochodzenia wyjaśniającego okoliczności śmierci D-257-3. Dalsze decyzje zostaną podjęte przez administrację projektu lub jednostkę nadrzędną, zgodnie z prezentowaną koniecznością.


❯❯ Wyniki postępowania w sprawie śmierci D-257-3 ❮❮


Informacja od Fundacyjnej Administracji Bezpieczeństwa Informacji i Zapisów

Poniżej zamieszczony raport analizy przypadku śmierci D-257-3 jest zredagowany ze względu na konieczność wyjaśnienia niektórych kluczowych informacji, które nie są na chwilę obecną konieczne dla całokształtu działania projektu SCP-PL-257. W wyniku tego poniżej zamieszczony tekst w jego obecnej formie jest dostępny dla całego personelu posiadającego upoważnienie 2-257-alfa lub inne z identycznym zakresem dostępu. Członkowie personelu posiadający upoważnienia umożliwiające wgląd w pełną wersję dokumentu bądź w mniejszym stopniu zredagowaną, chcący taki wgląd uzyskać, proszeni są o skierowanie się do sekcji archiwalnej Wewnętrznej Bazy Danych Ośrodka.

D-257-3 został znaleziony w przechowalni instalacji SCP-PL-257 20 grudnia 2019 roku o godzinie 23:41. Jego pojawienie się w pomieszczeniu zarejestrowały czujniki minutę wcześniej. Personel medyczny przybył na miejsce o 23:44. Lekarz obecny, dr n. med. Eustachy Truteń, stwierdził zgon pacjenta, obecność licznych, jasnych przebarwień skóry oraz nietypową teksturę jej i niektórych włosów. Oprócz ciała i sprzętu wykorzystywanego do eksploracji odkryto w ręce denata kawałek wstępnie niezidentyfikowanego, białego materiału o niejasnych właściwościach. Całość została zabezpieczona i odesłana do analizy.

Sekcja zwłok wykazała, że przebarwienia skóry oraz zmiany tekstury zewnętrznych struktur organicznych wnikały de facto z częściowej denaturacji komórek ciała D-257-3. Jako przyczynę zgonu stwierdzono niewydolność serca i mózgu, wynikłą ze [ZMIENIONO] oraz powstanie licznych zakrzepów krwi, które uformowały się w całym ciele. Biorąc pod uwagę stan ciała i analizę faktów, czas zgonu został oszacowany na okres pomiędzy 23:39 a 23:40 20 grudnia 2019 czasu środkowoeuropejskiego zimowego.

Analiza nagrania nie wykazywała odchyleń od innych nagrań wykonanych przez eksploratorów, [ZMIENIONO].

Materiał odkryty w ręce denata okazał się strukturalnie podobny do tekstyliów pochodzenia naturalnego, jednakże jego stan nie pasował do znanych nieanomalnych i anomalnych faz materii. Wstępnie naukowcy zaobserwowali emisję pewnych fal elektromagnetycznych przez materiał oraz wysoką aktywność materii go budującej, przy jednoczesnej niskiej sumie przemian łącznej energii swobodnej obiektu. Cząsteczki budujące dokonują ciągłej emisji i absorpcji fotonów, wprowadzając materiał w fazę określaną przez badaczy mianem chmury fotonowej lub materii Kariowa-Chruszczyńskiego ze względu na podobieństwo zachowania tej materii do pewnych aspektów fizycznych SCP-PL-237.

Sugeruje się, że materiał ten został pozyskany przez D-257-3 tuż przed jego śmiercią [ZMIENIONO].


❯❯ Zmiany protokołu eksploracji SCP-PL-257-1 i badania SCP-PL-257, aktualizacja 3.08.2020r. ❮❮



W związku z potencjalnym zagrożeniem fizycznym dla personelu eksplorującego SCP-PL-257-1 oraz potwierdzonymi negatywnymi efektami dla zdrowia psychicznego personelu, a także ze względu na bezpieczeństwo pozostałego personelu projektu, ustalone i wprowadzone zostały nowe zasady postępowania personelu przypisanego do projektu. Wszystkie zmiany zostały przedstawione w oficjalnym biuletynie wysłanym do każdej osoby zaangażowanej. Uprasza się o zapoznanie się ze zmianami w trybie pilnym, ze względu na natychmiastowe ich wejście w życie w dniu zamieszczenia tego ogłoszenia.

Zespół Koordynacji Badań i Analiz Ośrodka PL-37


❯❯ Podsumowanie odkrycia i analizy zjawiska PL-257-1/LIGHT ❮❮



W czasie prowadzenia eksploracji badawczej, w dniu 12 marca 2021, inżynier przeprowadzający pomiary wewnątrz SCP-PL-257-1, zgłosił zarejestrowanie wcześniej nieobecnego promieniowania elektromagnetycznego z zakresu światła widzialnego. Przeprowadzone weryfikacje potwierdziły te obserwacje, ponadto stwierdzono niemożliwość określenia źródła tego światła oraz jego pewną regularną oscylację. Promieniowanie objawiało swoją obecność poprzez wizualną obserwację mieniącej się, niezwykle jasnej łuny znajdującej się na znacznej wysokości względem obserwatora. Łuna wydawała się znajdować zawsze w tej samej pozycji w polu widzenia, niezależnie od kierunku, w jaki spoglądał obserwator.

Dalsze badania i pomiary pozwoliły ustalić, że owo światło nie spełniało w pełni modelu standardowego, matematycznie wykazując właściwości bliższe SCP-PL-237, w tym przewidywalnie właściwość pozwalającą na pewne, niestandardowe zakrzywienia czasoprzestrzeni.

Powyższe odkrycia są tłumaczone hipotezą wskazującą na zewnętrzne pochodzenie sygnału i jego możliwie sztuczną naturę.

W toku analiz zaproponowana została możliwość, jakoby światło emitowane przez samo SCP-PL-257 było w jakimś stopniu podobne do zjawiska PL-257-1/LIGHT, co mogłoby pozwolić na odkrycie elementu wywołującego efekt przeniesienia do SCP-PL-257-1. Propozycja ta została zweryfikowana i zdołano faktycznie potwierdzić, że światło emitowane przez podmiot podobnie nie spełnia modelu standardowej fali elektromagnetycznej, co zaobserwować można jedynie przy pomocy modeli teoretycznych i metod badawczych właściwych dla fizyki SCP-PL-237.

Na tej podstawie oraz analizy dokumentacji odkrytej podczas pozyskania, dnia 30 czerwca 2021, Administracja Ośrodka zatwierdziła projekt eksperymentów z SCP-PL-257. Eksperymenty te mają za zadanie odkrycie prawdopodobnych innych opcji funkcjonowania obiektu.


❯❯ Kluczowe postępy i efekty eksperymentów z obiektem SCP-PL-257 ❮❮



Data przełomu Podsumowanie
13.07.2021 Zarejestrowano zmianę emisji z ciągłej na oscylacyjną. Potwierdzono identyczność oscylacji SCP-PL-257 z częstotliwością zjawiska PL-257-1/LIGHT.
14.08.2021 Gwałtowne ograniczenie jasności emitowanego światła przy zachowaniu towarzyszących mu właściwości teleportacyjnych. Światło emitowane przez SCP-PL-257 jest pomiarowo bardziej podobne do zjawisk towarzyszących SCP-PL-237 niż do standardowej fali EM.
15.08.2021 Pozbawienie światła SCP-PL-257 właściwości przenoszenia do SCP-PL-257-1.
07.09.2021 Potwierdzenie obecności innej fali świetlnej w SCP-PL-257-1, niż PL-257-1/LIGHT.
27.09.2021 Obserwacja i potwierdzenie zmiany zachowania zjawiska PL-257-1/LIGHT, czemu towarzyszy zmiana zachowania drugiej fali EM w SCP-PL-257-1 oraz światła SCP-PL-257 obserwowanego w komorze. Obie fale zmieniają swoje oscylacje.
28.10.2021 W komorze eksperymentalnej są wykrywalne przez detektory i wizualnie obserwowalne, lokalne zakrzywienia czasoprzestrzeni. Wykryta zostaje fala zjawiska PL-257-1/LIGHT.
30.10.2021 Fale EM emitowane przez SCP-PL-257 oraz fale zjawiska PL-257-1/LIGHT ulegają pełnej synchronizacji. Zanika rażący efekt emitowanego światła.


❯❯ Projekt Brama i Subprojekt Latarnia ❮❮

Dokonując szerzej zakrojonych analiz dokumentacji pozyskanej podczas odkrycia SCP-PL-257 zdołano ustalić, iż obiekt stanowił część większego urządzenia, zwanego "Latarnią Międzywymiarową". Poprzednie interpretacje skupiały się wokół działania przenoszącego do SCP-PL-257-1. Ze względu na niekompletność dokumentacji nie jest jasne, w jaki sposób owo urządzenie miało funkcjonować, jednakże SCP-PL-257 miał najwyraźniej pełnić w nim kluczową rolę.

Na podstawie dalszej analizy całości projektu SCP-PL-257 potwierdzono następujące ustalenia:

  • Elementy uszkodzonego robota humanoidalnego odkrytego z lampą mają charakterystyczną konstrukcję podobną do obiektów wykonanych przez PoI-135-1-18;
  • Światło emitowane przez obiekt, niezależnie od rodzaju źródła zasilania, odbiega od modelu standardowej fali EM, będąc bardziej zbieżnym z modelami wyprowadzonymi dla SCP-PL-237; zjawisko wydaje się stanowić korzystniejsze źródło zasilania dla SCP-PL-257;
  • Obserwuje się znaczące podobieństwo mechanizmu zakrzywienia czasoprzestrzeni przez SCP-PL-257 do działania układu SCP-PL-293 przy jednoczesnym odkryciu, że instalacje budujące SCP-PL-293 wytwarzają i wykorzystują do teleportacji energię SCP-PL-237;
  • Analiza efektu PL-257-1/LIGHT pozwoliła na zauważenie obecności wartości pozwalających oszacować współrzędne multiwersalne źródła zjawiska.
  • Jeżeli wszelkie obliczenia są poprawne, współrzędne wskazują na lokalizację w okolicy teoretycznego położenia Theta-Rho-14 (SCP-PL-293-1).

Z dniem 29 stycznia 2022 roku projekt badawczy SCP-PL-257 zostaje zamknięty na rzecz utworzenia i rozwoju Projektu "Brama", jako subprojekt "Latarnia" celem wykorzystania właściwości obiektu w połączeniu z pozostałymi anomalnymi zjawiskami tożsamymi dla SCP-PL-237.
O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported