:root {
/* header measurements */
--header-height-on-desktop: 10rem;
--header-height-on-mobile: 10rem;
--header-h1-font-size: clamp(2rem, 5vw, 2.8125rem);
--header-h2-font-size: clamp(0.875rem, 3vw, 0.9375rem);
--logo-image: url("https://nu-scptheme.github.io/Black-Highlighter/img/logo.svg");
}
#header {
--search-textbox-text-color: var(--swatch-secondary-color);
background: none;
}
#header::before {
content: " ";
position: absolute;
width: 100%;
height: 100%;
left: 0;
top: 0.75rem;
background-image: var(--logo-image);
background-repeat: no-repeat;
background-position: center 0;
background-size: auto calc(var(--header-height-on-desktop) - 1.5rem);
opacity: 0.8;
pointer-events: none;
}
#header h1,
#header h2 {
margin: 0;
padding: 0;
width: 100%;
height: var(--header-height-on-desktop);
display: flex;
align-items: center;
justify-content: center;
display: flex;
align-items: center;
justify-content: center;
}
#header h1 a,
#header h1 a::before,
#header h2 span,
#header h2 span::before {
margin: 0;
padding: 0;
z-index: 0;
display: block;
text-align: center;
}
#header h1 {
z-index: 1;
}
#header h1 a::before,
#header h1 a::after {
content: var(--header-title);
}
#header h1 a::before {
color: rgb(var(--swatch-text-tertiary-color));
z-index: -1;
-webkit-text-stroke: 0.325rem rgb(var(--swatch-text-dark));
}
#header h1 a::after {
color: rgb(var(--swatch-headerh1-color));
z-index: 1;
}
#header h2 {
z-index: 0;
text-transform: uppercase;
pointer-events: none;
}
#header h2 span {
margin-top: calc(var(--header-height-on-mobile)/2 + var(--header-h1-font-size)/2 - 2em);
}
#header h2 span::before,
#header h2 span::after {
--wght: 600;
content: var(--header-subtitle);
position: absolute;
left: 50%;
transform: translateY(-50%) translateX(-50%);
width: 100%;
text-align: center;
}
#header h2 span::before {
-webkit-text-stroke: 0.25rem rgb(var(--swatch-text-dark));
}
#header h2 span::after {
color: rgb(var(--swatch-headerh2-color));
z-index: 1;
}
#search-top-box form[id="search-top-box-form"]:not(:focus-within) input[type="text"] {
color: rgba(0, 0, 0, 0);
}
@media (min-width: 36rem) {
#login-status {
flex-grow: 1;
left: 3%;
right: initial;
}
#login-status::before {
--mask-image: none;
background-color: transparent;
}
#login-status:not(:focus-within) {
color: rgb(var(--login-line-divider-color));
-webkit-user-select: initial;
-moz-user-select: initial;
-ms-user-select: initial;
user-select: initial;
}
#login-status #account-topbutton,
#login-status:not(:focus-within) #account-topbutton {
--clip-path:
polygon( 0 0, 100% 0, 100% 100%, 0 100% );
background-color: rgba(var(--login-arrow-color), 0);
}
#login-status #account-topbutton::before{
--clip-path:
polygon( 30% 35%, 70% 35%, 50% 60%, 50% 60% );
--mask-image: initial;
content: "";
position: absolute;
top: 0;
left: 0;
width: 100%;
height: 100%;
background-color: rgba(var(--login-arrow-color), 1);
-webkit-clip-path: var(--clip-path);
clip-path: var(--clip-path);
}
#login-status #account-topbutton::before,
#login-status:not(:focus-within) #account-topbutton::before,
#login-status:not(:focus-within) #account-topbutton:hover::before {
--clip-path:
polygon( 30% 35%, 70% 35%, 50% 60%, 50% 60% );
--mask-image: initial;
}
#login-status:not(:focus-within) #account-topbutton::after {
display: none;
}
#login-status:not(:focus-within) *:not(#account-topbutton):not([href*="account/messages"]) {
--clip-path:
polygon(
0 0,
100% 0,
100% 100%,
0 100%
);
pointer-events: all;
-webkit-clip-path: var(--clip-path);
clip-path: var(--clip-path);
}
#login-status:not(:focus-within) *:not(#account-topbutton):not(#account-options):not([href*="account/messages"]) {
opacity: 1;
}
#login-status #my-account {
--wght: 300;
}
#account-options {
background: var(--gradient-header);
}
#search-top-box {
top: 1.5em;
right: 3%;
background: rgba(var(--search-focus-textbox-bg-color), 0.4);
box-shadow: calc(var(--search-height) / 2 * -1) 0 calc(var(--search-height) / 2) rgba(var(--search-focus-textbox-bg-color), 0.4);
}
#search-top-box:focus-within ~ #login-status {
opacity: 1;
}
#search-top-box::after {
transition:
background-color 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1),
-webkit-clip-path 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1);
transition:
background-color 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1),
clip-path 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1);
transition:
background-color 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1),
clip-path 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1),
-webkit-clip-path 150ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1);
}
#search-top-box:not(:focus-within)::after {
--clip-path:
polygon(
0 0,
100% 0,
100% 100%,
0% 100%
);
background-color: rgba(var(--search-icon-bg-color, --dark-accent), 1);
-webkit-clip-path: var(--clip-path);
clip-path: var(--clip-path);
}
#search-top-box:not(:focus-within):hover::after {
--clip-path:
polygon(
0 0,
100% 0,
100% 100%,
0 100%
);
background-color: rgb(var(--search-icon-hover-bg-color));
}
#search-top-box form[id="search-top-box-form"]:not(:focus-within) {
max-width: var(--search-width);
}
#search-top-box form[id="search-top-box-form"]:not(:focus-within) input[type="text"] {
max-width: var(--search-width);
padding: 0 var(--search-height) 0 1em;
outline-width: 0;
background-color: rgb(var(--search-focus-textbox-bg-color), 0.35);
color: rgba(var(--search-textbox-text-color), 0.4);
cursor: pointer;
}
#search-top-box form[id="search-top-box-form"]:not(:focus-within) input[type="submit"],
#search-top-box form[id="search-top-box-form"]:focus-within input[type="submit"] {
pointer-events: all;
border: none;
}
}
#page-title::after,
.meta-title::after,
#page-title::before,
.meta-title::before {
content: "";
flex-grow: 1;
height: 0.0625rem;
background: rgb(var(--swatch-primary));
}
#page-title::before,
.meta-title::before {
margin: auto 1.25rem auto auto;
}
@supports(display: grid) {
:root {
--sidebar-width-on-desktop: calc((var(--base-font-size) * (14 / 15)) * 19);
--body-width-on-desktop: 45.75rem;
}
@media only screen and (min-width: 769px) {
#side-bar .close-menu {
display: block;
position: fixed;
top: 0.5rem;
left: 0.5rem;
width: 3rem;
height: 3rem;
opacity: 1;
pointer-events: all;
z-index: -1;
}
#side-bar .close-menu img {
color: transparent;
}
#side-bar .close-menu::before,
#side-bar .close-menu::after {
content: "";
box-sizing: border-box;
position: fixed;
display: block;
top: 0.5rem;
left: 0.5rem;
width: 3rem;
height: 3rem;
padding: 0;
margin: 0;
text-align: center;
pointer-events: all;
cursor: pointer;
transition:
opacity var(--sidebar-transition-timing);
}
#side-bar .close-menu::before {
--mask:url("data:image/svg+xml,%3C%3Fxml version='1.0' encoding='utf-8'%3F%3E%3Csvg xmlns='http://www.w3.org/2000/svg' xmlns:xlink='http://www.w3.org/1999/xlink' id='Hamburger' x='0' y='0' baseProfile='tiny' overflow='visible' version='1.2' viewBox='0 0 32 32' xml:space='preserve'%3E%3Cpath d='M4 10h24c1.1 0 2-.9 2-2s-.9-2-2-2H4c-1.1 0-2 .9-2 2s.9 2 2 2zm24 4H4c-1.1 0-2 .9-2 2s.9 2 2 2h24c1.1 0 2-.9 2-2s-.9-2-2-2zm0 8H4c-1.1 0-2 .9-2 2s.9 2 2 2h24c1.1 0 2-.9 2-2s-.9-2-2-2z'/%3E%3C/svg%3E");
z-index: -1;
background-color: var(--toggle-icon-color, rgb(var(--sidebar-links-text))) !important;
-webkit-mask: var(--mask);
mask: var(--mask);
-webkit-mask-repeat: no-repeat;
mask-repeat: no-repeat;
-webkit-mask-position: 50% 50%;
mask-position: 50% 50%;
-webkit-mask-size: 60%;
mask-size: 60%;
}
#side-bar .close-menu::after {
z-index: -2;
background-color: var(--toggle-button-bg, rgb(var(--sidebar-bg-color))) !important;
border-radius: var(--toggle-roundness, 50%);
border: var(--toggle-border-color, rgb(var(--sidebar-links-text))) var(--toggle-border-width, 0.25rem) solid;
}
#side-bar:focus-within .close-menu,
#side-bar:not(:has(.close-menu:hover)):not(:focus-within):hover .close-menu {
pointer-events: none;
}
#side-bar:focus-within .close-menu::before,
#side-bar:focus-within .close-menu::after {
opacity: 0;
pointer-events: none;
}
#side-bar:not(:has(.close-menu:hover)):not(:focus-within):hover .close-menu::before,
#side-bar:not(:has(.close-menu:hover)):not(:focus-within):hover .close-menu::after {
opacity: 0;
pointer-events: none;
}
#side-bar {
display: block;
position: fixed;
top: 0;
left: calc(var(--sidebar-width-on-desktop)*-1);
z-index: 10;
transition:
left 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms;
height: 100%;
overflow-y: auto;
overflow-x: hidden;
margin-top: 0;
}
#side-bar:focus-within {
left: 0;
}
#side-bar:not(:has(.close-menu:hover)):not(:focus-within):hover {
left: 0;
}
#side-bar .side-block {
margin-top: 1rem;
background-color: rgb(0, 0, 0, 0);
border-radius: 0;
border-left-width: 0px;
border-right-width: 0px;
}
#main-content::before {
content: "";
display: block;
position: fixed;
top: 0;
right: 0;
z-index: -1;
opacity: 0;
transition:
opacity 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms,
width 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms;
margin-left: var(--sidebar-width-on-desktop);
background: rgba(var(--swatch-menubg-black-color), .3) 1px 1px repeat;
padding-right: 0;
width: 100%;
height: 100vh;
pointer-events: none;
z-index: 99;
}
#side-bar:focus-within ~ #main-content::before {
width: calc(100% - var(--sidebar-width-on-desktop));
opacity: 1;
pointer-events: all;
}
#side-bar:not(:has(.close-menu:hover)):not(:focus-within):hover ~ #main-content::before {
width: calc(100% - var(--sidebar-width-on-desktop));
opacity: 1;
pointer-events: all;
}
@supports (-moz-appearance:none) and (background-attachment:local) and (not (-moz-osx-font-smoothing:auto)) { #side-bar {
padding: inherit;
} }
#content-wrap {
display: flex;
flex-direction: row;
width: calc(100vw - (100vw - 100%));
min-height: calc(100vh - calc(var(--final-header-height-on-desktop, 10.125rem)));
flex-grow: 2;
height: auto;
position: relative;
margin: 0 auto;
max-width: inherit;
}
#main-content {
width: 100%;
position: initial;
max-height: 100%;
padding: 2rem 1rem;
width: var(--body-width-on-desktop, 45.75rem);
max-width: var(--body-width-on-desktop, 45.75rem);
margin: 0 auto;
}
#page-content {
max-width: min(90vw, var(--body-width-on-desktop, 45.75rem));
}
@supports (-webkit-hyphens:none) {
#side-bar {
transition:
left 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms,
padding-right 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms,
background-color 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms;
padding-right: 0;
background-color: rgb(0, 0, 0, 0);
pointer-events: all;
overflow-x: visible;
overflow-y: visible;
z-index: 999;
}
#side-bar::-webkit-scrollbar {
opacity: 0;
-webkit-transition: opacity 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms;
transition: opacity 500ms cubic-bezier(0.4, 0, 0.2, 1) 100ms;
}
#side-bar .close-menu::before {
z-index: 999;
}
#side-bar .close-menu::after {
z-index: 998;
}
#side-bar:hover .close-menu::before,
#side-bar:hover .close-menu::after {
opacity: 0;
}
#side-bar:hover {
left: 0;
background-color: rgba(var(--swatch-menubg-color), 1);
padding-right: 0;
}
#side-bar:hover::-webkit-scrollbar {
opacity: 1;
}
#side-bar:hover~#main-content::before {
width: calc(100% - var(--sidebar-width-on-desktop));
opacity: 1;
pointer-events: all;
}
}
}
}
| Identyfikator podmiotu: SCP-PL-301 |
Poziom 4/301 |
| Klasa podmiotu: Keter |
Tajne |
Zdjęcie SCP-PL-301-A wykonane przy użyciu drona z zamontowanym aparatem.
Specjalne Czynności Przechowawcze: Na granicy SCP-PL-301-A ustawione zostały znaki ostrzegawcze zakazujące wstępu do miasta. Drogi prowadzące do obiektu mają zostać odgrodzone a transport kolejowy wstrzymany. Dookoła miasta wykopane zostały też tunele uniemożliwiające zwierzętom wejście do środka. Fundacyjni agenci monitorują wszystkie inne możliwe drogi wejścia do miasta.
Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się cząstek SCP-PL-301-A drogą wodną, rzeka Słupia ma być wysuszona pod pretekstem zanieczyszczenia metalami ciężkimi.
Opis: SCP-PL-301 to fenomen zagięcia czasoprzestrzeni obejmujący miasto Słupsk w województwie pomorskim.
Po przekroczeniu granicy SCP-PL-301-A, wykrzywienia rzeczywistości powodują utrudnienie wyjścia poza jego obręby. Środki transportu wykonujące celowy ruch w stronę przeciwną od Słupska same zmieniają trasę na taką, która prowadzi z powrotem do miejscowości. Osoby przy samodzielnej próbie opuszczenia miasta wchodzą w stan podobny do katatonii przez około minutę, po czym od razu oddalają się od granicy. Jeżeli osoba zostanie siłą wyprowadzona poza obręby SCP-PL-301-A zaczyna wykazywać chęć powrotu, a po przekroczeniu granicy jakiegokolwiek miasta większego lub takiej samej wielkości co SCP-PL-301-A zostanie do niego ponownie przeniesiona.
Podmioty przebywające w mieście przez ponad siedem dni wykazują awersję do opuszczania jego terenów, która regularnie pogłębia się — w większości przypadków już po dwóch tygodniach występuje pełna niemożność do podjęcia prób przejścia przez granicę. U podmiotów przebywających na terenie Słupska przez okres od jednego miesiąca do jednego roku zaczyna pojawiać się zastąpienie przez SCP-PL-301-A jakichkolwiek miejscowości pojawiających się we wspomnieniach podmiotu.
Dodatek 301-1: Przesłuchania:
17.04.2002 na forum Parawatch rozpoczęty został wątek, w którym mieszkańcy małych miejscowości w gminie Słupsk dzielili się swoimi niepokojami dotyczącymi miasta. Kilku użytkowników znaleziono oraz przesłuchano pod pretekstem wywiadu prowadzonego do magazynu o tematyce paranormalnej.
[POCZĄTEK LOGU]
W. Lewicki: Codzienne rzeczy kupuję w tym małym sklepiku na drugim osiedlu. Jak potrzebuję zrobić większe zakupy, potrafię pojechać nawet te parę kilometrów do Główczyc, do Lęborka, wszędzie byle nie do Słupska. Z lekarzem tak samo. Spadłem ostatnio z roweru, noga mi się dziwnie wygięła. Było widać kość, bolało jak cholera, ale co, miałem dzwonić po karetkę tylko po to, żeby mnie zawozili do szpitala, w którym by mnie pewnie zabili? Zabili, albo jeszcze gorzej? Dobrze, że Andżela zdała w końcu ten egzamin na prawko i mogła zabrać mnie gdzie indziej.
Dr Nazwisko: Kiedy po raz pierwszy pojawiły się u pana te zachowania?
W. Lewicki: A idź pan, nie wmawiaj mi teraz, że jestem jakiś chory. Nic się nie pojawiło, sam zacząłem to wszystko robić, przez to cholerne miasto.
Dr Nazwisko: Przez miasto? Widział pan tam ostatnio coś dziwnego?
W. Lewicki: Nie, nie widziałem, nie miałem jak. No ale trochę przeżyłem. I słyszałem.
Dr Nazwisko: Może pan mówić jaśniej?
W. Lewicki: Moja córka. Wyprowadziła s— Andżela, Andżelika Lewicka, jakby było wam to potrzebne do tych waszych papierów. Wyprowadziła się do Słupska parę dni temu. Znalazła sobie pracę, wie pan. W zakładzie samochodowym, części układa na półkach. To akurat nic chyba dziwnego, no ale obiecała mi, że będzie mnie tu odwiedzać, a tu nic.
Dr Nazwisko: I to jest według pana coś nietypowego? Jakby coś takiego przydarzyło się mi, pomyślałbym po prostu, że jest zajęta.
W. Lewicki: Słuchaj pan, dobrze wiem co się przydarzyło. Zadzwoniłem do niej. Wie pan, żeby sprawdzić czy jeszcze żyje. Rozmawialiśmy sobie o takich tam różnych sprawach rodzinnych. Spytałem się, czy do mnie kiedyś tu przyjedzie. Zrobię obiadek, a potem może poszlibyśmy sobie na basen. Chyba zaczęła się trochę denerwować. Mówiła do mnie jakoś tak niepewnie. "Oj, chciałabym przyjechać, chciałabym, ale…" i nagle urwało. Odłożyłem telefon i już chciałem sobie pójść, no ale zadzwoniła znowu. Była jakaś taka inna, spokojniejsza, jakbym jej nie znał pomyślałbym, że czuła się lepiej. Ale ją znam, urodziłem— znaczy się, spłodziłem, ale to nie jest tutaj ważne. Ważne jest to, że nie brzmiała jak ona. Mówiła mi, że niestety nie może odwiedzić mnie, ale że ja mogę skoczyć do niej. Prosiła, żebym do niej przyjechał… Nie do niej, do Słupska. Mówiła mi, że bardzo jej się tam podoba i że ja pewnie miałbym tak samo. Nie wspominała o sobie ani trochę. Przyznam się, trochę się martwiłem. Przerwałem rozmowę z… z czymkolwiek wtedy rozmawiałem, bo na pewno nie ze swoją córką… i wróciłem do robienia tego cholernego bigosu. Więcej nie pamiętam. Przepraszam bardzo, ale w tym wieku już główka nie pracuje jak dawniej.
Dr Nazwisko: Dobrze, dobrze. Zrozumiano.
[Dr Nazwisko podaje panu Lewickiemu wizytówkę ze swoim numerem telefonu.]
Dr Nazwisko: Jakby zdarzyło się coś więcej, proszę zadzwonić. Cokolwiek będzie miał pan do powiedzenia, wysłuchamy.
W. Lewicki: Dziękuję bardzo. Do widzenia.
[Dr Nazwisko odwraca się i przygotowuje do wyjścia. Zanim stawia krok, jego uwagę odwraca wołanie przesłuchiwanego.]
W. Lewicki: Aj, czekaj pan! Zanim pan pójdzie, przypomniało mi się coś raczej ważnego.
W. Lewicki: Moja córeczka, wtedy jak zadzwoniła… mówiła do mnie wtedy dużo różnych rzeczy, ale jedna z nich mocno zapadła mi w pamięci.
Dr Nazwisko: Co takiego panu powiedziała?
W. Lewicki: Że to nic takiego, że nie chcę jej odwiedzić. Bo niedługo i tak się spotkamy.
[KONIEC LOGU]
[POCZĄTEK LOGU]
Dr Nazwisko: Jakie ma pani doświadczenia z fenomenami paranormalnymi rzekomo występującymi w Słupsku?
S. Zielińska: Prowadzę autobus, odpowiedź na to pytanie jest chyba oczywista.
Dr Nazwisko: …Nie, nie jest. Czy może pani objaśnić?
S. Zielińska: Słupsk jest takim naszym Trójkątem Bermudzkim. Cały czas słyszy się o autobusach przejeżdżających ale nie wracających. I tak samo jak z prawdziwym Trójkątem Bermudzkim, wielu sądzi że to tylko przesadzona teoria spiskowa albo jakiś mit. Ale ja wiem, co widziałam. Straciłam kolegę z pracy przez to cholerstwo, nie ma tutaj w co wątpić.
Dr Nazwisko: Czy znaleźliście jakiekolwiek metody na radzenie sobie z tą sytuacją?
S. Zielińska: Nie nazwałabym tego radzeniem sobie, ale jakieś tam strategie mamy. Nowym zawsze mówimy, że nieważne jak wygląda wyznaczona trasa, powinni trzymać się z dala od Słupska. Granic już nawet nie tykamy, ale nawet jak przejeżdżamy gdzieś obok to pędzimy jak najszybciej się da, bo to cholerstwo próbuję cię wciągnąć nieważne czy przekroczysz tą jebaną granicę czy nie. Na razie pasażerowie się nie skarżą więc nie planujemy nic w tym zmienić.
Dr Nazwisko: Co ma pani na myśli przez "próbuje cię wciągnąć"? Fizycznie?
S. Zielińska: Częściowo fizycznie, tak, za każdym razem, jak jedziemy w tamte okolice on przyciąga nas jak jakiś magnes. No ale z tym akurat większych problemów nie mamy. Gorzej jest, kiedy to przyciąganie staje się, no, mniej fizyczne. Czasami, jak tamtędy przejeżdżam, widać pełno ludzi ustawionych na granicy. Nic nie robią tylko się na nas gapią. Pierwszy raz jak zauważyłam tam kogoś było już ciemno, widziałam tylko odbicie światła w jego oczach. Przez chwilę myślałam, że to kolejne dzikie zwierzę, które zaraz trafi pod moje koła. Poza tym nic takiego nie robią, może czasami któryś do nas pomacha. I każdy z nich chce, żebym zmieniła trasę i do nich podjechała.
Dr Nazwisko: Skąd pani wie czego chcą?
S. Zielińska: Mówili mi. Znaczy się, no nie wiem, czy w ogóle można by to nazwać mówieniem. Nie widziałam, żeby mordy otwierali, ale przez samą ich obecność czułam się, jakby mnie tam zapraszali. Czułam, że chcą żebym do nich przyjechała. Wychwalali to swoje miasto jak jakiś pierdolony raj. Ale ja się na te ich sztuczki nie nabiorę, syreny jebane.
[KONIEC LOGU]
[POCZĄTEK LOGU]
Dr Nazwisko: Pani historia jest trochę inna od pozostałych użytkowników z którymi zdecydowaliśmy się skontaktować — w pani poście jest wspomniane o tym, że udało się pani z tamtąd wyjść. Czy mógłbym dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat?
Przesłuchiwana: Spróbuję opowiedzieć. To dalej dosyć dla mnie trudne, ale spróbuję.
Przesłuchiwana: Babcia mieszka w Słupsku, miała wtedy urodziny. Pojechałam do niej do domu ze swoją siostrą, to ona prowadziła samochód. Nie piła alkoholu, więc zdecydowała się, że będzie robiła mi za kierowcę, żebym mogła się chociaż trochę nacieszyć wódką. Jak już przyjechałyśmy na miejsce, zaczęłam się czuć jakoś dziwnie.
Dr Nazwisko: Dziwnie?
Przesłuchiwana: Ach, jakby to wytłumaczyć… Jestem bardzo wrażliwa na zmiany w pogodzie, na początku pomyślałam że jest albo duszno na dworze, albo ciśnienie się zmienia. Ale nie, to było coś innego, jakby fala ciepła przechodząca przez moje ciało. Ale to nie wydaje się tutaj ważne. Ważne jest to, co się stało, kiedy wyjechałyśmy. Ona…
[Przesłuchiwana wyciera łzawiące oczy chusteczką.]
Przesłuchiwana: Nigdy na nic nie chorowała, nic nie brała, u dziadków nic nie piła i struć się też raczej nie mogła. Ale wtedy, w samochodzie, zupełnie przestała się ruszać. Patrzyła się przed siebie, ręce chyba spadły jej z kierownicy… Potem pamiętam jedynie huk i przeszywający ból w całym ciele. Obudziłam się w szpitalu, chyba w Kobylnicy. Podobno miałam wielkie szczęście, że w ogóle przeżyłam… Z siostrą było gorzej. A przynajmniej tak mi mówili, leżała w innym szpitalu, nie miałam okazji jej zobaczyć… Muszę tam wrócić. Do niej. Do Słupska.
[KONIEC LOGU]
Dodatek 301-2: MFO Gamma-22 "Gryfobójcy" zostało wysłane na misję obok granicy SCP-PL-301-A, aby mogli pozyskać próbki gleby z jego terenów.
[POCZĄTEK LOGU]
[Agenci Ryszard Kucharski, Oskar Przybysz, oraz Jagoda Siwek wychodzą z samochodu i wyjmują z bagażnika laski glebowe i plastikowe pojemniki. Powoli podchodzą w stronę granicy SCP-PL-301-A, oznaczonej białą taśmą przymocowaną do małej wielkości prętów.]
MFO Gamma-22 "Gryfobójcy" na granicy SCP-PL-301-A.
Agent Siwek: I co chłopaki, już pierwsza misja.
Agent Kucharski: Nie cykacie się?
Agent Przybysz: Cykać to się będzie Nazwisko jak zobaczy 5 ton ziemi przed drzwiami do laboratorium.
Agent Siwek: No weź, aż tyle chyba mu nie potrzeba!
Agent Przybysz: Lepiej mieć za dużo niż za mało.
Agent Siwek: Ta, a jak okaże się, że w tej ziemi jest jakieś uśpione anomalne AIDS, to wszystko będzie na nas.
Agent Kucharski: On żartował, geniuszko.
Agent Siwek: Nie ma tutaj nic śmiesznego, chciałbyś pójść do pracy i mieć 5 ton gleby z Słupska przed drzwiami?
Agent Kucharski: Są ludzie, którzy mają tak codziennie, i nie czują się z tym źle.
Agent Siwek: …No dobra, to akurat było zabawne.
Agent Kucharski: Szczerze, myślałem że moja pierwsza misja będzie wyglądać trochę inaczej. Chciałem strzelać do potworów, a nie kopać w ziemi.
Agent Przybysz: Trzeba było nie iść na geologię, idioto.
Agent Kucharski: Zamknij się, lubię kamienie, okej?
Agent Przybysz: To w takim razie ty też się zamknij i grzecznie grzeb w ziemi.
[Agenci Kucharski i Siwek wbijają swoje laski glebowe w ziemię, Przybysz siedzi obok nich i pilnuję reszty sprzętu.]
Agent Siwek: Hej mały Dicku, jak się czujesz z tym, że to jedyna sytuacja, w której możesz pochwalić się dużą laską?
Agent Kucharski: O Jezu, żarty o siurze, padam ze śmiechu. Szczyt komedii, naprawdę—
[Podczas pobierania próbki ziemia, w którą wbita została laska, gwałtownie napina się. Przyrząd wypada z ręki Agenta Kucharskiego i ląduje po drugiej stronie oznakowanej granicy SCP-PL-301-A.]
Agent Kucharski: Kurwa.
Agent Przybysz: Nie wyzywaj Jadzi, nic ci nie zrobiła.
Agent Kucharski: Nie, idioto. Patrz.
Agent Przybysz: …Wypadła ci laska?
Agent Siwek: Nie, wyrwało mu ją.
[Agent Siwek w pośpiechu pobiera próbkę i gwałtownie wyjmuje swoją laskę glebową. Podchodzi do Agenta Przybysza, wrzuca próbkę do plastikowego pojemnika, i powoli odsuwa się od granicy.]
Agent Kucharski: Hej, co uciekasz? Powinniśmy trzymać się razem.
Agent Siwek: Tak, ale powinniśmy też nie umierać. Ja się stąd zmywam. Nie chcę służyć za karmę dla anomalii, a poza tym wszystko po co nas posłali już mamy, co nie?
Agent Przybysz: Co tak.
[Agent Przybysz macha plastikowym pojemnikiem.]
Agent Kucharski: Kawał ziemi trzyma się kupy bardziej niż powinien. Jesteś pewien, że to nie psie gówno?
Agent Przybysz: Powąchaj to się przekonasz.
[Agent Siwek wyrywa z ręki Agenta Przybysza pojemnik, otwiera go i wącha zawartość.]
Agent Siwek: Fuj. Ale chociaż wiemy, że jednak nie.
Agent Kucharski: Skąd jesteś taka pewna? Czyżby okazało się że mamy tutaj ekspertkę od spraw kałowych?
Agent Siwek: Nie, ale to na pewno nie pachnie kupą. Prędzej jakąś zgnilizną.
Agent Przybysz: No i widzisz, Rysiu? Nie gówno, tylko rozjechany kot.
Agent Kucharski: Cicho tam. Próbki pobrane, wracamy.
[Agenci udają się w stronę zaparkowanego samochodu. Po postawieniu kilku kroków, Agent Przybysz stanął w bezruchu patrząc się przed siebie.]
Agent Siwek: Hej, wszystko dobrze stary?
Agent Kucharski: Chyba nie. On wygląda jakby…
Agent Siwek: Ale przecież to jest niemożliwe. Wszystko odgrodziliśmy i oznakowaliśmy, po co on tam właził?
Agent Kucharski: On… On nie wszedł do Słupska.
[Agent Kucharski patrzy się na Agenta Przybysza, który stoi poza oznakowaną granicą SCP-PL-301-A, oraz gestykuluje w jego stronę.]
Agent Kucharski: Słupsk przyszedł do niego.
[KONIEC LOGU]
Podczas misji zaobserwowano nieoczekiwane zwiększenie zasięgu występowania SCP-PL-301. Obiekt powiększył się średnio o 5 km, chociaż w niektórych miejscach zaobserwowano poszerzenie o 50 km. Badania na ten temat są obecnie priorytetem.
Dodatek 301-3: Ze względu na informacje uzyskane w trakcie eksploracji, postanowiono skontaktować się z jednym z poprzednich przesłuchiwanych, najbardziej dotkniętym obecnym zwiększeniem granic SCP-PL-301.
[POCZĄTEK LOGU]
W. Lewicki: Dzień dobry. Dlaczego chciał pan ponownie ze mną porozmawiać?
Dr Nazwisko: Wiem, że to nieprofesjonalne, ale po tym, jak uzyskaliśmy nowe informacje na temat sprawy, szczerze się o pana zmartwiłem.
W. Lewicki: Nie trzeba było. Czuję się dobrze.
Dr Nazwisko: Okej, jasne. Nie będę panu przeszkadzać, zadam tylko parę pytań. Zacznijmy od formalności. Z anonimowych źródeł dowiedzieliśmy się, że mógł pan przekroczyć granicę Słupska. Czy to prawda?
W. Lewicki: Nie przekroczyłem granicy. Nigdy nie byłem poza nią.
Dr Nazwisko: Kilka miesięcy temu rozmawiał pan ze mną, prawda?
W. Lewicki: Tak.
Dr Nazwisko: Spotkaliśmy się wtedy w pana domu, mieszkał pan w Redzikowie.
W. Lewicki: Nie. Całe swoje życie spędziłem w Słupsku. Wtedy kiedy rozmawialiśmy, rzeczywiście byliśmy dosyć blisko granicy. Pan może i naprawdę był wtedy w Redzikowie, ale ja nie. Na pewno nie.
Dr Nazwisko: Dobrze, nie mam zamiaru się z panem kłócić. Wracając, co robił pan trzy dni temu?
W. Lewicki: Nie pamiętam zbyt dokładnie co działo się wcześniej. Pamiętam tylko że bardzo się bałem, nie wiem nawet czego. Ale tamtego dnia wszystko się zmieniło. Poczułem ulgę. Nie musiałem już się martwić. Niepotrzebnie się martwiłem. Andżela miała rację, spodobało mi się tutaj. Nie przeszkadzało mi, że nie mogę wyjść. Nie chcę wyjść. Jest mi tu dobrze. Chciałbym, żeby pan do mnie znowu przyjechał. Do nas. Do Słupska. Też się panu spodoba.
[KONIEC LOGU]
Dodatek 301-4: Badania laboratoryjne przeprowadzone na próbce gleby z SCP-PL-301-A wykazały, że obiekt jest najprawdopodobniej bytem organicznym. Budowa pobranej próbki przypomina tkankę mięśniową.
Kawałek próbki został odcięty i włożony na środek szklanego pojemnika o 1 m3 objętości, w którym znajdowała się nieanomalna ziemia. Codziennie, przez siedem dni, porównywano próbkę z glebą znajdującą się dookoła. Analiza wykazała obecność śladowej ilości niezidentyfikowanych związków chemicznych, których ilość stopniowo wzrastała przez cały okres badań. Ostatniego dnia ziemia przekształciła się w tkankę identyczną do próbki.
Tego samego dnia odnotowano poszerzenie granic SCP-PL-301-A o 100 km. Wielkość poszerzeń zdaje się rosnąć. Z tego powodu należy skupić się na efektywniejszym przechowywaniu obiektu.
Dodatek 301-5: Na telefonie Dr. Nazwisko znaleziono korespondencję z młodszym badaczem Michałem Michalakiem dotyczącą SCP-PL-301, sugerującą kolejne, większe w skali poszerzenie granic obiektu. 58 wiadomości zostało pominiętych dla zwięzłości oraz czytelności raportu.
Dr Imię Nazwisko
Ja pierdolę, nie uwierzysz.
Michalak.
Jesteśmy w Warszawie.
…W Warszawie?
Skąd się tam wziąłeś?
Wróć do domu, Nazwisko.
Do Słupska.
Chodź do nas.
Chodź do nas.
Chodź do nas.
Dodatek 301-6:
Autor wniosku: Kierownik badań nad SCP-PL-301, Dr Imię Nazwisko.
Treść wniosku: Prośba o pozwolenie na ewakuację polskiego personelu Fundacji.
Podsumowanie: Wszystkie sposoby na zahamowanie rozprzestrzeniania się SCP-PL-301 okazały się nieskuteczne lub mało skuteczne, a wielkość każdego kolejnego poszerzenia obiektu zdaje się miarowo rosnąć. Ze względu na to kieruję do Rady O5 prośbę o rozpoczęcie protokołu ewakuacyjnego typowego dla katastrof na skalę krajową.
Głosowanie Rady Nadzorczej
| Za |
Przeciw |
Brak głosu |
| |
|
|
|
O5-01 |
|
|
O5-02 |
|
| O5-03 |
|
|
|
O5-04 |
|
|
O5-05 |
|
|
|
O5-06 |
|
O5-07 |
|
| O5-08 |
|
|
|
O5-09 |
|
|
|
O5-10 |
|
O5-11 |
|
|
O5-12 |
|
| O5-13 |
|
|
Postanowienia:
Zadecydowano, że nie podejmiemy się masowej ewakuacji personelu. Zagrożenie powodowane przez wszystkie anomalie na terenie Polski pozostawione bez opieki przewyższa zagrożenie obecnie powodowane przez SCP-PL-301. Poza tereny Polski ewakuowany zostanie jedynie personel mniej istotny, a badacze zajmujący się SCP-PL-301 przeniesieni zostaną do polskich ośrodków jak najbardziej oddalonych od obiektu.
Badania na temat właściwości, sposobów zabezpieczania, lub możliwej neutralizacji SCP-PL-301 stanowią główny priorytet.
Mamy mało czasu, każdą sekundę należy dobrze wykorzystać.
Dodatek 301-7: Zapiski Dr. Nazwisko, komputer #14, Ośrodek PL-30, Zakopane.
10.11.2022.
To mój ostatni wpis zanim SCP-PL-301 pochłonie cały ośrodek wraz ze mną.
Nie wiem, ile zdążę zapisać, granice powiększają się w sposób nieprzewidywalny i każde zdanie może być moim ostatnim.
Zachęcam osoby z poza Polski do przeczytania poniższych zapisków. Nie zdążyliśmy dowiedzieć się o anomalii wystarczająco dużo, żeby jakkolwiek spowolnić jej rozprzestrzenianie. Może wam się uda.
SCP-PL-301 odnosi się do miasta Słupsk w województwie pomorskim. Badania laboratoryjne próbek gleby pochodzącej z obiektu wykazały, że SCP-PL-301 jest bytem biologicznym. SCP-PL-301 jest istotą świadomą i rozumną, telepatycznie komunikuje się z podmiotami znajdującymi się na jego powierzchni. Z niewiadomego powodu SCP-PL-301 zakrzywia czasoprzestrzeń wokół siebie, aby uniemożliwić wyjście poza granice obiektu.
Mieszkańcy SCP-PL-301 od teraz będą określani jako SCP-PL-301-1. Instancje SCP-PL-301-1 wykazują zmniejszoną zdolność do funkcjonowania samodzielnego i podejmowania działań nie sprzyjających rozwojowi SCP-PL-301, oraz zdolność do telepatycznej komunikacji między sobą, przez co zakłada się że są istotą ze świadomością zbiorową.
Instancje SCP-PL-301-1 są niezdolne do spożywania pokarmu ani płynów, wszystkie składniki odżywcze potrzebne do funkcjonowania są im dostarczane w nieznany sposób przez SCP-PL-301 — przebywanie poza granicami obiektu może spowodować śmierć z niedożywienia.
Samo SCP-PL-301 jest opisywane przez jego mieszkańców w różne sposoby, w zależności od osobistych preferencji podmiotu. Opisy te zawsze są pozytywne, lecz różniące się od jego właściwego wy|
| Identyfikator podmiotu: SCP-PL-301 |
Klasa podmiotu: Apollyon |
Specjalne Czynności Przechowawcze: Niepotrzebne.
Opis: Nasz dom. Nasz przyjaciel. Daje nam wszystko, czego potrzebujemy. Robi to wszystko dla nas. Pomaga nam. A my pomagamy jemu. Kochamy go. Inni też go pokochają. Na pewno. Czasami chcą wychodzić. Czasami chcą uciekać. Ale nie na długo. Po chwili nie chcą odejść. Stają się częścią nas. Stają się częścią niego. Nikt z nas nie chce odejść. Nie możemy.
Odwiedź nas. Ucieszymy się. On też.
