Zejście do SCP-PL-309
▶ Specjalne Czynności Przechowawcze: Dziura w podłodze prowadząca do obiektu znajduje się w piwnicy zamku na Wawelu. Wejście do pomieszczenia, w którym znajduje się dziura, ma być zasłonięte szafą. Choć ze względu na wystąpienie Scenariusza Końca Cywilizacji Klasy IK-0 "Ciemne Wieki" zamek stał się tymczasowym schronieniem dla wielu cywili, fakt istnienia SCP-PL-309 ma pozostać w ścisłej tajemnicy.
W czasie eksploracji SCP-PL-309 personel ma być wyposażony w kombinezony Hazmat, maski pełnotwarzowe i butle z tlenem. Ze względu na niemożność korzystania z elektryczności personel musi wykorzystywać lampy zasilane algami1 w ramach oświetlenia. Pod żadnym pozorem nie można wnosić do środka jakichkolwiek substancji palnych.
SCP-PL-309-A i SCP-PL-309-B mają pozostać tam, gdzie zostały odkryte.
▶ Opis: SCP-PL-309 to olbrzymi kompleks jaskiń krasowych umiejscowiony centralnie pod zamkiem na Wawelu, w Krakowie. Pełne rozmiary obiektu nie są znane, jednakże od momentu odkrycia Fundacja zdołała przebadać przestrzeń o łącznej długości 130 kilometrów, z czego najgłębszy odkryty punkt leży na głębokości 403 metrów pod powierzchnią ziemi.
Wejście do SCP-PL-309 to szeroki na 2,5 metra szyb w kształcie prostokąta, prowadzący w dół. Szyb mierzy około 15 metrów, przez co do wspinania się po nim jest potrzebna lina. Korytarze wewnątrz obiektu są szerokie i naszą na sobie ślady prymitywnych narzędzi. Podczas eksploracji SCP-PL-309 odkryto wiele obiektów pochodzących najprawdopodobniej z czasów między V i VII wiekiem n.e.
Przykłady odnalezionych malowideł
Najczęściej odnajdywanymi obiektami są:
- kawałki glinianych naczyń
- kości (zarówno ludzkie jak i zwierzęce2)
- drewniane słupy (wiele z nich nosi ślady ognia)
- malowidła naskalne, zazwyczaj przedstawiające symbole runiczne
Eksploracja SCP-PL-309 może być problematyczna ze względu na warunki środowiskowe. Powietrze wewnątrz obiektu zawiera wysokie stężenia dwutlenku węgla i metanu, przez co podróż bez masek ochronnych jest praktycznie niemożliwa, a wzniecenie ognia grozi eksplozją i zawaleniem całego kompleksu. Wszędzie panuje wilgoć i chłód3, przez co konieczna jest odpowiednia odzież ochronna. Niektóre sekcje obiektu są całkowicie zalane wodą, co dodatkowo utrudnia eksplorację.
Wraz z podążaniem cały czas w dół można spostrzec, że podziemne komory są coraz większe. W niższych sekcjach pojawia się znacznie więcej złóż soli kamiennej, a na ścianach zaczynają się pojawiać wgłębienia przypominające ślady po pazurach.
Ślad po SCP-PL-309-A
SCP-PL-309-A to szczątki ogromnej wężowatej istoty zlokalizowane w jednej z największych komór SCP-PL-309. Możliwie dzięki wysokiej zawartości soli w swoim otoczeniu, szczątki istoty zostały całkowicie zmumifikowane i zdołały przetrwać do dzisiejszych czasów. Istota najprawdopodobniej zmarła w okolicach VII wieku n.e.
Obiekt mierzy około 35 metrów długości, ma 3 pary kończyn zakończonych szponami podobnymi do tych u papug i parę niewielkich błoniastych skrzydeł. Głowa jest podłużna i pokryta wieloma ranami kłutymi, zapewne pochodzącymi od mieczy. Z tyłu głowy wystaje para zakrzywionych rogów przypominających te u oryksów. Na brzuchu istoty widnieje długa na 6 metrów dziura, wewnątrz której personel odnalazł spalone kawałki drewna i niewielkie ilości smoły drzewnej.
Komora przechowująca SCP-PL-309-A poza samym stworzeniem zawiera również kamienny podest na środku najprawdopodobniej służący jako ołtarz. Na tym podeście odnaleziono SCP-PL-309-B i zbiór kości zwierzęcych zapisanych runami (Szczegóły w Dodatku 309.01).
SCP-PL-309-B
SCP-PL-309-B to dysk o średnicy 30 centymetrów wykonany z brązu. Wzdłuż krawędzi dysku widnieje szereg bursztynów i kryształów kwarcu o nieregularnych kształtach, zaś w środku obiektu zostało wydrążone kuliste wgłębienie o średnicy 14 centymetrów. Stwierdzono, że obiekt zaczyna nieznacznie wibrować, jeżeli zostanie wystawiony na ciepło. Nie wiadomo, kto stworzył podmiot ani jakie jest jego przeznaczenie.
▶ Dodatek 309.01: Teksty odnalezione w SCP-PL-309.
Poniżej znajdują się przekłady tekstów odkrytych przy SCP-PL-309-B w domniemanej kolejności chronologicznej. Za przekład odpowiadają tłumacze z Ośrodka PL-24.
Przeklęta nizina leży na północy, pełna marnej ziemi i wielkich jezior.
Wśród królestwa bagienników i rusałek, fortecę z kamienia otaczają czarne latawce, palone światłami z niebios.
Wszystkie są pożerane przez trującą mgłę, by znów ożyć na nowo i wzlecieć ku górze.
Przekaż dysk latawcowi i pozwól mu znów pochłonąć światło z nieba.
Zabierz to, co zostało i podążaj za ćmami.
Zejdź do podziemia i odnajdź insygnium króla Nawii.
Wężową koronę z kości i drewna, na wieki utraconą przez starego króla i zapomnianą przez świat.
Korona, która daje moc władzy nad żmijami i smokami, nad czarami i wszystkimi podziemiami. Korona króla Welesa.
Odnajdź insygnium i wybierz słusznie.
Analiza podanych powyżej tekstów pozostawia niejednoznaczne wnioski. Opis lokacji przedstawiony w pierwszej części zdaje się najbardziej odnosić do Twierdzy Osowiec, położonej w województwie podlaskim. Stanowi to paradoks, gdyż wszystkie teksty zostały najprawdopodobniej zapisane w okolicach VII wieku n.e., czyli około 1200 lat przed wybudowaniem samej fortecy.
Żadne znane Fundacji źródła historyczne bądź okultystyczne nie wspominają o artefakcie znanym jako "Korona Welesa", bądź jakimkolwiek innym cechującym się podobnym wyglądem czy właściwościami.
W celu rozwiązania kwestii SCP-PL-309-B i odkrytych tekstów utworzono tymczasową Mobilną Formację Operacyjną Yod-2 ("Pierwsza Krucjata"), której zadaniem jest zweryfikowanie, czy opisywana Korona Welesa istnieje i jeżeli tak, zdobycie jej.