Dokument SCP-701-1640-B-1
ocena: +6+x

Poniżej znajduje się streszczenie Tragedii Powieszonego Króla, sklasyfikowanej jako SCP-701, przygotowane przez dr J██████ na podstawie zabezpieczonego przez Fundację wydania czterotomowego pochodzącego z roku 1640.

OSOBY DRAMATU:

  • GONZALO, król Trinculo
  • IZABELA, królowa Trinculo; była żona Sforzy, zamordowanego króla; teraz żona Gonzala
  • ANTONIO, pomniejszy szlachcic
  • FRANCISCO, sługa Antonia
  • KSIĄŻĘ, władca Sortino
  • ALINDA, córka Księcia
  • PETRUCCIO, lord sprzymierzony z Gonzalo
  • LODOVICO, sługa Gonzalo
  • CORNARI, ksiądz
  • BEATRYCZE, sługa Królowej
  • KURTYZANA
  • GWARDZISTA PAŁACOWY
  • AMBASADOR MILANU
  • AMBASADOR FLORENCJI
  • AMBASADOR ALAGADDY

MIEJSCE AKCJI:
Akcja umiejscowiona została w Królestwie Trinculo (prawdopodobnie błędny zapis słowa "Trinacria", czyli innej nazwy Sycylii), konkretniej w jego stolicy — Serko (inna nazwa na Syrakuzy). Sztukę otwiera scena śmierci króla Trinculo, Sforzy, rzekomo z przyczyn naturalnych podczas odpoczynku od dworskiego życia. Szlachta Trinculo zbiera się w stolicy, by koronować nowego króla, młodszego brata Sforzy — Gonzalo, który poślubił również żonę dawnego władcy, Izabelę.

Pomijając znajdujące się w tekście odniesienia do ówczesnych włoskich "miast-państw", jak Florencja czy Milan, większość miejsca akcji dramatu to czysta fikcja. W historii Sycylii nigdy nie pojawili się władcy porównywalni z Gonzalem lub Sforzą, a stolicą Królestwa Sycylii było Palermo, nie Syrakuzy. (Autor mógł rozważać przeniesienie akcji do Syrakuz, jako że swego czasu słynęły one z tyranii). Nie odnaleziono również żadnych zapisków traktujących o kraju lub miejscu zwanym Alagaddą, tajemniczym, ale potężnym państwie odgrywającym w sztuce ważną rolę. Może stanowić odniesienie do któregoś z państw islamskich lub miast u wybrzeży Morza Śródziemnego, jak Tunis czy Algier.

STRESZCZENIE:
Fabuła Tragedii Powieszonego Króla w znacznym stopniu przypomina sztuki tego gatunku pisane wcześniej, takie jak Hamlet czy Tytus Andronikus Szekspira. Przeprowadzone przez Fundację badania wykazały nawet, iż SCP-701 stanowił zamiennik dla wyżej wymienionych, głównie z uwagi na mniejszą ilość stosowanej w nim przemocy. Dwa morderstwa przedstawione na kartach SCP-701 można przedstawić za pomocą technik pozascenicznych, natomiast znajdującą się w akcie III namiastkę kanibalizmu — wyciąć.

AKT I:
Rozpoczyna się koronacją Gonzala, który wznosi toast za zgromadzonych na miejscu szlachciców, po czym opuszcza scenę. Upojona winem Izabela wyznaje jednemu z pozostałych dworzan, iż król Sforza wbrew powszechnemu przekonaniu nie zmarł we śnie. Zamiast tego, podczas wypoczynku na wsi, Izabela podała mu środek nasenny, po zażyciu którego został zamordowany przez Gonzala i jego zwolenników. Aby okazać całkowity brak szacunku, spiskowcy powiesili króla na drzewie, jak zwykłego przestępcę. Izabela kontynuuje swoją opowieść, przyznając, że Antonio, pomniejszy szlachcic wizytujący dwór króla po raz pierwszy, tak naprawdę jest synem jej i Sforzy, co czyni go prawowitym następcą tronu. Następnie Izabela zasypia i zostaje zniesiona ze sceny przez swoich służących.

Francisco pyta Antonia, czy ten wierzy w historię królowej. Antonio na sytuację macha jednak ręką i obaj wychodzą. W wynajętym mieszkaniu Antonia Francisco próbuje targować się z kurtyzaną. Na scenę wchodzi zszokowany Antonio. Wyznaje, że — podczas nieobecności na scenie — zobaczył ducha Sforzy, który potwierdził, iż wraz z Izabelą są jego rodzicami i że został zamordowany tak, jak opisała to królowa.

AKT II:
Dowiedziawszy się o wyznaniach królowej, Gonzalo naradza się ze spiskowcami. Lodovico potwierdza, że świadkami "spowiedzi" królowej były co najmniej trzy osoby — książę władający Sortino, jego córka Alinda i ksiądz Cornari. Gonzalo natychmiast rozpoczyna planowanie zabójstwa lub porwania całej trójki, by zatuszować fakty. Nakazuje zamknięcie królowej w klasztorze, usprawiedliwiając to jej rzekomym szaleństwem. Izabela, niespodziewanie, bez sprzeciwu uznaje osąd Gonzala. Uzurpator opuszcza scenę, kierując się na spotkanie z ambasadorem Alagaddy.

Tymczasem, w mieszkaniu Antonia, Francisco przynosi prawowitemu następcy tronu wieści o uwięzieniu królowej. Razem rozpoczynają planowanie zemsty.

AKT III:
Petruccio i Gonzalo zapraszają księcia Sortino na obiad. Zabijają gościa, po czym nakazują pałacowym kucharzom przygotowanie ze zwłok gulaszu. Gonzalo poleca zamknięcie będącej świadkiem morderstwa Alindy w klasztorze.

Antonio udaje szaleństwo, by dostać się do klasztoru. Ostrzeżona o jego przybyciu Izabela i jej wierna służąca, Beatrycze, planują otrucie przybysza. Jednak Antoniowi udaje się przejrzeć kobiety i zmusza królową, by sama wypiła truciznę, co kończy się jej śmiercią. Tymczasem Francisco gubi się w klasztorze, przypadkowo uwalniając więzioną tam Alindę.

AKT IV:
W pałacu Gonzalo oświadcza Lodovicowi, iż — w zamian za złożenie nieokreślonej "daniny" — otrzymał od ambasadora Alagaddy potężną i obojętną w smaku truciznę. Gonzalo planuje zatrucie gulaszu przygotowanego ze szczątków księcia Sortino i podanie go członkom dworu, tuszując w ten sposób prawdę o losie Sforzy. Lodovico opuszcza scenę, by wprowadzić plan uzurpatora w życie. W tym momencie Gonzalo dopada głos sumienia; w monologu opisuje żal za grzechy, których się dopuścił, ale nie może już zejść z wytyczonej przez siebie ścieżki.

Tymczasem po ucieczce z klasztoru, Francisco przedstawia Antoniowi Alindę, która z przerażeniem opisuje przebieg morderstwa jej ojca. Antonio obiecuje, iż pojmie ją za żonę i uczyni królową, jak tylko dokona się zemsta. Odchodzi, by zdobyć ostrze, którym planuje zabić Gonzala.

Pojawia się wstawka komediowa, gdzie główne role odgrywają pałacowy gwardzista i bufonowaty ksiądz Cornari. Pod koniec sceny pojawia się Lodovico, nakazując księdzu, by ten udał się za nim. Cornari nie występuje już do końca sztuki.

AKT V:
Goście przybywają na bankiet Gonzala. Król raz jeszcze wznosi toast, tym razem za obecnych na miejscu zagranicznych ambasadorów. Serwowane są posiłki, jednak tuż przed rozpoczęciem uczty na scenę wchodzi Antonio, ukazując podpisane wyznanie złożone przez Petruccia, w którym ujawnia on szczegóły zamordowania Sforzy i potwierdza rodowód Antonia. Gonzalo zostaje obalony przez oburzanych dworzan; jednak zamiast zabić władcę, Antonio decyduje się oszczędzić uzurpatora i wygnać go do klasztoru. Następnie nakazuje Franciscowi rozpoczęcie planowania ślubu z Alindą. Sztuka kończy się tańcem dworzan.

ZDARZENIA ZWIĄZANE Z SCP-701
Podczas odgrywania tragedii aktorzy często odbiegają od tekstu dramatu. Aby zapoznać się z typowym przykładem takiego zachowania, należy przeczytać Raport z Incydentu SCP-701-19██-1.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported