Sztandar Czerwony
ocena: +14+x

Identyfikator dokumentu: #126-GH/08

Klauzula: Poz. 3 (tajne)

Typ dokumentu: suplement dokumentacji obiektu sklasyfikowanego/samodzielne sprawozdanie

Nazwa dokumentu: Kultura Epsilon-Gamma 11. Sprawozdanie badawcze.

Sporządził: Dr K. Borowski, Dr M. Ostrowski


Aktywność kulturalna w EΓ-11 została zniwelowana z życia społeczeństwa. W przeprowadzonych obserwacjach zauważono usunięcie budynków o znaczeniu kulturalnym i historyczno-zabytkowym. Zostały one przebudowane w sposób umożliwiający ich przemysłowe wykorzystanie bądź poddano je całkowitej rozbiórce.

Mimo to, teoretyzując całokształt faktyczny, społeczeństwo EΓ-11 można określić jako posiadające własną, specyficzną kulturę praktykowaną w całym ogóle, będącej opartej na pracy, równouprawnieniu i braku własności prywatnej. Pierwszorzędną obserwowaną cechą jest ''kult jednostki'' wobec postaci Gospodina. Są to oczywiste cechy idealnego społeczeństwa komunistycznego, słusznego dla EΓ-11.

Z bardziej rekreacyjnego punktu widzenia nie funkcjonują instytucje typu teatr, kino. Podstawa tego zjawiska tkwi w rozumowaniu społeczeństwa opartego na ciągłej pracy każdej jednostki, dążeniu do stale podnoszonej granicy normy, nieskończonego postępu. Społeczeństwo takie, uściślając, nie myśli i nie posiada czasu na praktykowanie tego typu aktywności. Oczywiste jest, że literatura, kinematografia i sztuka teatralna mogłyby mieścić się w granicach socrealistycznych, jednakże nie są implementowane z wyżej wskazanej przyczyny; przykład: człowiek z EΓ-11 nie będzie przebywał w kinie, ponieważ za ten czas może być użyteczny, pracując dla dobra ogółu.

Obserwowaną cechą EΓ-11, będącą pozytywną z praktycznego punktu widzenia, jest brak istnienia jakiegokolwiek prawa karnego, organów ich ustalających i restrykcyjnych wobec jednostek je łamiące. Społeczeństwo świata EΓ-11 jest w pełni pokojowe i pozbawione negatywnych intencji obywateli wobec siebie nawzajem. W tej rzeczywistości nikt nikogo nie okrada ani nie zabija, każdy jest w pełni uczciwy wobec drugiej osoby i całego społeczeństwa. Obywatele otrzymują wszystkie potrzebne artykuły w równej ilości, a oddawanie ich do specjalnych punktów sprawia, że nie istnieje nadmiar czy niedomiar. Istnienie wspólnej własności całkowicie wyklucza kradzież, natomiast sens życia oparty na pracy dla społeczeństwa niweluje do zera przypadki morderstw. Z tych samych przyczyn, włączając w to całkowite zniesienie jednostek państwowych, wyłączając samo ZSRZ, które w zasadzie jest jedynie teoretyzowanym podmiotem, nie istnieje zjawisko ''napięć'' międzynarodowych oraz podstaw do roszczeń i konfliktów. Z wymienionego powodu zniesione zostały wszystkie organy i podmioty mające związek z wojskowością — w świecie bez konfliktów armia nie ma żadnego sensu istnienia. Przewidywalnym posunięciem było przebudowanie wszystkich obiektów militarnych dla celów przemysłowych. Zachowanym wyjątkiem okazała się broń, mogąca pełnić funkcję narzędzi — przekonstruowanie amunicji w techniczne materiały wybuchowe czy broń palna służąca do obrony przed drapieżnikami w mniej zindustrializowanych miejscach na świecie.

Kolejną cechą kultury EΓ-11 jest brak obchodzenia świąt, nie pomijając usunięcia tych o charakterze państwowym i międzynarodowym. Zjawisko to nie ominęło także świąt praktykowanych przez dawne reżimy komunistyczne. Osiągnięcia takie jak Rewolucja Październikowa została wymazana z historii wraz z przedstawieniem wszystkich przywódców komunistycznych jako osób nieudolnych, podobnie jak historyczne zdobycie kosmosu. Wszystkie odeszły w niepamięć na rzecz pracy dla społeczeństwa bezklasowego.

Jednakowoż obserwowanym wyjątkiem jest specyficzne wydarzenie mające miejsce w czasie przesilenia letniego na półkuli północnej. W tym dniu, przed południem (właściwym dla danego miejsca na kuli ziemskiej) wszyscy ludzie w ramach możliwości zaprzestają wszelkich wykonywanych prac, zbierają się na zewnątrz wokół wszechobecnych pomników Gospodina. Wiele osób dzierży wtedy eksponowane zazwyczaj na budynkach masywne czerwone sztandary i w tym stanie, milcząc, wszyscy oczekują na górowanie Słońca w zenicie. Wydarzenie to ma tak zsynchronizowany charakter, że wysuwane są wnioski o odgórnej, ''specjalnej'' kontroli zachowania ludzi przez Obiekt 126-2, zwłaszcza z astronomiczną wiedzą o dokładnym momencie górowania Słońca. Gdy nastaje wyczekiwany moment, wszyscy ludzie zaczynają śpiewać.

Robią to głośno, jednocześnie. Śpiewają wszyscy: duzi i mali, starzy i młodzi, kobiety i mężczyźni, zdrowi i chorzy. Cały świat bez względu na dzielące ich różnice śpiewa razem jedną pieśń. Nie udało się ustalić jednoznacznie jej pochodzenia, tytułu ani w jaki sposób każdy zna jej treść. Agenci przebywający podczas tego wydarzenia w EΓ-11 zdołali nagrać ludzi w momencie śpiewu. Zauważono także, iż każdy spogląda wtedy na najbliższy posąg Gospodina, a wiele osób się uśmiecha, niektórzy łkają.

W pewien sposób pieśń ta ma charakter psychologiczny, z literackiego punktu widzenia jest to typowy hymn.

Tekst pieśni został zamieszczony w załączniku dostępny pod tą sekcją, został przetłumaczony na język polski z języka występującego w EΓ-11. Niezwykle przypomina on hymn Związku Radzieckiego z początków jego istnienia, jest bardziej pewne niż prawdopodobne, że na jego podstawie został on skomponowany. Nieoficjalnie hymn tytułowany jest najczęściej jako ''Hymn Związku Socjalistycznych Republik Ziemskich'', ''Hymn ZSRZ'' bądź "Sztandar Czerwony''.

Niezłomny jest związek republik światowych,

co wola ludowa spłodziła na świat.

Niech żyje potężny jednością narodów,

z pracy ludzkości zrodzony nasz raj!

———

Chwała ci, Gospodinie, tyś ręka swobody,

ludów przyjaźni ostoja i straż!

Sztandar czerwony, sztandar ludowy,

drogą radości niech świat wiedzie nasz!

———

Wśród nędzy świeciła nadzieja wolności,

nas powiódł Gospodin i wskazał nam cel,

wychował nas trwale w wierności ludowi,

do wielkich zapalił nas trudów i dzieł.

———

Chwała ci, Gospodinie, tyś ręka swobody,

ludów przyjaźni ostoja i straż!

Sztandar czerwony, sztandar ludowy,

drogą radości niech świat wiedzie nasz!

———

Na gruzach wyzysku, zła i zawiści,

stworzyliśmy lepszy porządek i ład.

Dziś wszyscy z radością wspólnie śpiewamy:

Niech żyje Gospodin, niech żyje nasz świat!

———

Chwała ci, Gospodinie, tyś ręka swobody,

ludów przyjaźni ostoja i straż!

Sztandar czerwony, sztandar ludowy,

drogą radości niech świat wiedzie nasz!

Pieśń ta ma charakter dwuznaczny. Oficjalnie jest hymnem ku chwale Gospodina, stwórcy szczęśliwego, równego społeczeństwa proletariackiego, co wynika z jej treści. Nieoficjalnie i o czym doskonale wiadomo to hymn ku upadkowi świata i egzystencji jego mieszkańców pozbawionych nieodwracalnie własnej woli.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported