Przedmiot zwyczajności
ocena: +2+x

“Znałem Audena Klose odkąd został wydalony z SVA kilka lat temu. Nie będę wchodził w szczegóły dlaczego nas wyrzucili, powiedzmy że jego prace miały w sobie za dużo z nurtu AWCY?. To ja pierwszy wprowadziłem go do ruchu, zapoznałem z artystami, pokazałem galerie. Auden był podekscytowany, zdeterminowany dorównać poziomowi ciętości i ryzyka niektórych dzieł. Było to dla mnie urocze. Często rozmawiał ze mną o swoich przemyśleniach, zawsze pytając o opinię na temat każdego szkicu, każdego słowa, każdego pomysłu, który okazjonalnie pojawiał się w tej jego osobliwej głowie.

“Czy byłem w błędzie odmawiając komentarza ten jeden raz? Czy byłem w błędzie pytając go ‘ale co ty myślisz?’ ostatnim razem, kiedy rozmawialiśmy?

Zewnętrzny Obiekt Zwyczajności jest, z braku lepszego określenia, absurdem. Po raz pierwszy od dwóch dekad jako krytyk sztuki nie potrafię znaleźć słów opisujących co czuję do pracy zgłoszonej przez Audena w 2014. Niezależnie od moich osobistych uczuć do Zewnętrznego Obiektu Zwyczajności i Audena, uważam go za refleksyjne arcydzieło. To mnie obudziło, sprawiło, że zacząłem myśleć nad tym co stało się esencją Are We Cool Yet? odkąd zostało utworzone w 1874? Martwię się, że zmieniło się to w konkurs na to kto potrafi zrobić najbardziej zabójczą rzecz, bez żadnego pomysłu stojącego za procesem twórczym. Dla mnie, Auden pomyślnie stworzył czysty koncept ironii, czy to poprzez celowe zgłoszenie, czy zwykły żart.”

-Boris Mauclair, Auden Klose: Biografia (2018)

“Czym jest Zewnętrzny Obiekt Zwyczajności? Niczym. To jest nic. Z całą pewnością jest mu daleko do tego czym ‘koledzy’ Audena Klose'a mówią, że jest. Cokolwiek Klose kiedykolwiek powiedział lub napisał o nim, absolutnie nie jest w stanie mnie przekonać, że ten mężczyzna nie kupił po prostu ławki parkowej, przyglądał się jej parę minut i postanowił przycwaniakować w drodze na szczyt. Ta ławka nie jest przełomowa. To jest ławka, na miłość boską! Nawet mówienie o niej doprowadza mnie do szału. Przysięgam, że w coś strzelę, jeśli każecie mi coś więcej o niej powiedzieć.”

-Lucy Baxandall, Wywiad podczas Spotkania Krytyków Are We Cool Yet? (2015)

“Mogę was zapewnić, że Auden nie spodziewał się odpowiedzi, którą otrzymał na Zewnętrzny Obiekt Zwyczajności. Wnioskując z tej reakcji, jestem prawie całkiem pewna, że zgłosił ławkę jako żart. Ale szczerze nie jestem w stanie powiedzieć, co sobie wtedy myślał oraz, czy był świadom tego jakiego typu ludzie tworzą ruch Are We Cool Yet?.

“Tak czy inaczej, krytykom spodobała się ta ławka na tyle, żeby odciągnąć uwagę od reszty z nas. Kiedy niektórzy patrzyli się na niego z błyskiem w oku, większość nie była pod wrażeniem i naprawdę było to przez chwilę śmieszne. To znaczy, Auden podzielił ludzi ławką. Przez parę dni miałam z tego niezły ubaw. Audena Klose można opisać słowem ‘naiwny’, ale nie mogę go winić za to, że nie przewidział konsekwencji swojej pracy. Nawet ja się tego nie spodziewałam.”

-Griselda Kimmelman, Panel Dyskusyjny Anartystów (2015)

“Zewnętrzny Obiekt Zwyczajności był przebłyskiem niekonwencjonalnego geniuszu. To co Auden Klose zrobił, było anomalią w kontekście. Żeby stworzyć takie dzieło potrzeba umysłu rewolucjonisty. Potrzebna jest spora odwaga, aby chociażby pomyśleć o czymś takim, zwłaszcza dla Are We Cool Yet?, gdzie przekaz jest najważniejszy.

“Jako nowy dodatek do ruchu, to świeże podejście rozwścieczyło tradycjonalistów. Z drugiej strony niektórzy widzą w tym początek ery postmodernistycznej w Are We Cool Yet?. Śmierć Klose'a stała się oświadczeniem kończącym dla jego pierwszego i jedynego wkładu w ruch, czymś w rodzaju podpisu dla jego prowokującej myślenie ideologii.”

-Eric Fuller, Podkreślona Muza: Współczesna Fajność (2017)

“Nie znam dzieciaka, ale no, rozpoznałem go, bo często spędzał czas w parku, rozmawiał ze mną kilka razy. Przypuszczałem, że jest jakimś tam hipsterskim studentem sztuki, po tym jak się ubierał i w ogóle. W każdym razie widziałem go w jego zwykłym miejscu, ale było to jakieś dziwne, co nie, ni- nie dlatego, że była czwarta nad ranem. Czasami pokazywał się o tej porze, to nie jest to, co jest w tym dziwnego.

“Więc zobaczyłem go. On… On po prostu tam siedział z kubkiem kawy w ręce. Myślałem, że gapi się tylko w przestrzeń albo że zasnął, czy coś, nie wiem. Pomyślałem, że pójdę do niego sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Ale, cóż, nie. Był martwy, panie oficerze.

“… Nie wiem jak zginął. Znalazłem kawałek papieru wetknięty w ławkę. Pisało tam coś fikuśnego jak… Nie pamiętam. Coś tam ‘zwyczajne’. Nie wiem, to było pojebane”

-Autor nieznany, Przesłuchanie NYPD (2014)

“Auden Gerard Klose został znaleziony w Central Parku, na Manhattanie w stanie letargu wynikającego z przyczyn anomalnych. Indywiduum lub indywidua za to odpowiedzialne są jak do tej pory nieznane, jednakże dowody wskazują na to, że doszło do tego za sprawą jego wspólników z podziemnej grupy terrorystycznej Are We Cool Yet?, ponieważ Klose był z grupą związany. Klose został uznany za zmarłego w oficjalnych dokumentach, wezwano zespół do zatuszowania sprawy. Specjaliści od spraw przechowywania są w trakcie procesu bezpiecznego przetransportowania Klose'a do Ośrodka 28.

“Notatka: Śledztwo wykazało, że jedynym wkładem Klose'a w Are We Cool Yet? jest instalacja zatytułowana ‘Zewnętrzny Obiekt Zwyczajności’. Obiekt został poddany terminacji na polecenia Naukowców Kelly i Reynolds krótko po przybyciu do Ośrodka 28 z braku dowodów na jego właściwości anomalne.”

-Agent Specjalny Deandra Moore, Raport Terenowy 132-414 (2014)

“Nic o Audenie Klose nie jest 'normalne' według jakiegokolwiek standardu. Jest on typem osoby, która nie pasuje do żadnej grupy, zbyt skandaliczny dla ‘zwykłych’ artystów, zbyt prosty dla Are We Cool Yet?, i tak dalej. Podziwiam to jak niesamowicie różni się od swojego niedawnego zgłoszenia, Zewnętrznego Obiektu Zwyczajności. Jestem w ruchu dłużej niż on był i jestem nad wyraz zachwycony tym jak mało zajęło mu załapanie tego.

"Nie boję się przyznać, że mam obsesję na punkcie Audena Klose i jego ławki. Zainspirował mnie do stworzenia instalacji na jego cześć. Wiem już jak zamierzam ją nazwać; ‘Przedmiot Zwyczajności’.”

-Hormazd Mullen, Dziennik procesu Przedmiotu Zwyczajności (2014)

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported