Republika Szygastanu (usunięta strona) - Wikipedia

Republika Szygastanu (usunięta strona) - Wikipedia

  • Powinieneś mieć ważne konto w serwisie Wikidot.com i być zalogowany, aby aplikować o członkostwo.

    jeśli już masz konto na Wikidot.com

    lub

    warto i za darmo

ocena: +5+x

Ten artykuł wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje na stronie mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. (20██)

Treść tej strony może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej strony. (20██)

Republika Szygastanu
Шигастан Республикасы (Szygański)
Республика Сигастан (Rosyjski)

2.jpeg

(Flaga)

%E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E5%9B%BD%E7%AB%A0new.png

(Godło)


Dewiza: Łącząc ludzi, łącząc czas, łącząc jeziora


Anthem: Niech Bóg błogosławi naszemu wspaniałemu Narodowi!


%E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3.png

Język urzędowy: Szygański
(Język standardowy: Rosyjski)


Stolica: Szygasowbasza (Wortz)
Największe miasto: Szygasowbasza (Wortz)


Prezydent: Samar I. Galbraith


Powierzchnia całkowita: 736 297 km2


Liczba ludności: 1 400 000


Niepodległość: od ZSRR, 16 grudnia 1991

Etymologia

    • _

    Oficjalna nazwa kraju to "Шигастан Республикасы", co tłumaczy się jako "Sïgaston Respwblïkası" lub "Saïgastan Respwblïkası". Oficjalnym tłumaczeniem jest "Republika Szygastanu", a powszechnie znana jest jako Szygastan.

    W języku japońskim Szygastan znany jest jako シガスタン. Nazwa kanji Szygastanu brzmi 西河斯坦 (chiński: 西加斯坦).

    Szygastan można przetłumaczyć jako "Ziemia Szygów".

Historia

    • _

      Osobny artykuł: Historia Szygastanu

    Wczesna i nowożytna historia

    Według "Dziejów" Herodota w V wieku p.n.e. wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego istniało kilka małych państw ludu Szygasów, zwanych Omi, które stale prowadziły ze sobą wojny. Między II wiekiem p.n.e. a IV wiekiem p.n.e. księgi historyczne zarówno chińskie jak i perskiej dynastii Achemenidów wspominają o tym, że osady ludy Szygasów zasiedlały prawdopodobnie miejsce, gdzie znajdują się obecnie Ruiny Katedry Szygastanu. Następne 200 lat historii nie jest znane z powodu całkowitego braku źródeł pisanych, przez co okres ten uważa się za "utraconą epokę" w historiografii Szygastanu. Jednakże ostatnie badania wykazały, że wpływy kulturowe imperium dynastii Sasanidów mogły mieć miejsce w tym okresie.

    Później, w VI wieku, koczownicze ludy tureckie dokonały migracji w te regiony, podbijając obszary współczesnego Szygastanu. Uważa się, że oni są bezpośrednimi przodkami współczesnego ludu Szygów. Ich panowanie trwało pomimo najazdów Heftalitów, Kaganatu Onoq i Karakhanidów, by w końcu w XIII wieku paść łupem Imperium Mongolskiego. Rządy mongołów doprowadziły do szybkiego rozwoju rejonu, gdyż obszary współczesnego Szygastanu stały się głównym miejscem handlu między Wschodem a Zachodem.

    Później, pod kulturowym i politycznym wpływem Imperium Osmańskiego, kontrolę nad regionem przejął Chanat Kipczacki (Złota Orda) i Chanat Kazachski. Jednak w pierwszej połowie XVIII wieku Chanat Kazachski utracił jedność polityczną, rozpadając się na Chanat Azejski, który przejął kontrolę nad północnym Szygastanem, gdy klan Rokakh z ludu Szygów przejął kontrolę nad południem, tworząc królestwo, które poczęło popadać w konflikty z Chanatem Azejskim.

    W 1723 roku ostatecznie został obalony króla Rokakha z klanu Rokakh, jednocząc cały Szygastan. Jednak zarówno Chanat Azejski jak i Kazachski zostały zdziesiątkowane przez Chanat Dżungarski, którego ataki nasiliły się w tym samym roku. Po wojnie o zjednoczenie Szygastanu i w odpowiedzi na inwazję Chanatu Dżungarskiego z lat 1723-1725, znanej również Akhtaban-Shuburundu (ucieczka na bosaka), Chanat Azejski zacieśnił stosunki dyplomatyczne z Imperium Rosyjskim, które w tym czasie próbowało rozszerzyć swoje wpływy na wschód. Dzięki wsparciu Rosji, Chanat Azejski zaczął odpierać inwazję Chanatu Dżungarskiego. Po zwycięstwie sprzymierzonych sił kazachskich, nad siłami dżungarskimi w bitwie pod Kara Siyul w 1726 roku, Chanat Azejski oficjalnie zadeklarował wierność Imperium Rosyjskiemu, stając się protektoratem.

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E7%8E%8B%E5%9B%BD.jpg

    Flaga Królestwa Szygastanu

    Stosunki między nimi pogorszyły się jednak w 1732 roku, kiedy to Armia Imperium Rosyjskiego stacjonująca na wschodnim wybrzeżu Morza Kaspijskiego rozpoczęła budowę fortów wokół dzisiejszego Ado. Chanat Azejski próbował szukać pomocy u Imperium Brytyjskiego, aby przeciwstawić się Imperium Rosyjskiemu, ale ich plany zostały zdemaskowane przez rosyjskiego agenta. We wrześniu 1740 roku stolica Wortz została zajęta przez siły carskie i ustanowiony został marionetkowy rząd Królestwa Szygastanu (spisek wrześniowy). Niektórzy eksperci uznają spisek wrześniowy za początek tzw. Wielkiej Gry, konfliktu o władzę w Azji Środkowej pomiędzy Imperium Rosyjskim a Imperium Brytyjskim.

    W XIX wieku Imperium Rosyjskie rozpoczęło proces rewolucji przemysłowej z naciskiem na przemysł lekki. Wybuch wojny secesyjnej w Ameryce na początku lat 60. XIX wieku spowodował wzrost cen bawełny, produkowanej na plantacjach wykorzystujących niewolników na południu Stanów Zjednoczonych , co utrudniło pozyskiwanie tego surowca przez carat. Z tego powodu Imperium Rosyjskie nie tylko starało się "zapewnić sobie możliwość produkcji bawełny", ale także "utrudnić kolonizację Azji Środkowej przez Imperium Brytyjskie" i "uniknąć niebezpieczeństw związanych z posiadaniem terenów równinnych jako granic", rozszerzając się na południe Azji Środkowej, anektując terytoria i ustanawiając protektoraty (Wielka Gra). Z powodu słabo rozwiniętego rolnictwa, Szygastan miał małe znaczenie podczas Wielkiej Gry i został połączony z sąsiednimi krajami. W 1868 roku ówczesny Szygastan i wschodnia część obecnego Szygastanu zostały włączone jako część prowincji Hicorin do Guberni Ii. Po staniu się częścią terytorium Rosji, Szygastan przeszedł szybką modernizację, pozwalając rozwinąć się wielu młodym talentom, na przykład Sostayetowi Tassowi, osobistemu doradcy finansowu Aleksandra III Romanowa.

    Od XX wieku

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E3%82%BD%E3%83%93%E3%82%A8%E3%83%88.jpg

    Flaga Szygańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej

    Po rewolucji rosyjskiej w 1917 roku, w czasie rosyjskiej wojny domowej na terenie Szygastanu został przez Białą Armię utworzony Tymczasowy Rząd Hikorin (1917-1920), a następnie w 1925 roku powstała Szygańska Socjalistyczna Republika Radziecka, będąca piątą republiką nowo powstałego Związku Radzieckiego. Po tym wydarzeniu rząd radziecki przystąpił do inwestowania w rozwój regionu w związku ze znajdującymi się tam obfitymi złożami zasobów mineralnych.

    W 1949 roku miał miejsce incydent w Biuwami. Incydent ten wiązał się ze śmiercią siedmiu pracowników będących kazachami na skutek zespołu popromiennego spowodowanego zaniedbaniem ze strony szygańskiego nadzorcy podczas transportu odpadów radioaktywnych przez Szygastan na polecenie Radzieckich Sił Zbrojnych. Incydent w Biuwami spotęgował istniejące już napięcia na tle etnicznym z Kazachską Socjalistyczną Republiką Radziecką, co pogorszyło ich stosunki, biorąc incydent za "przyczynek do wojny". Związek Radziecki wprowadził cenzurę prasy i zmobilizował siły tajnej policji, próbując deeskalować sytuację. Doprowadziło to do protestów przeciwko cenzurze, a niektórzy zaczęli obwiniać Związek Radziecki za incydent, co podsycało antyradzieckie nastroje wśród mieszkańców Szygastanu.

    Kulminacją tych nastrojów było opuszczenie przez Szygastan Związku Radzieckiego 16 grudnia 1991 roku. Zmienił on swoją nazwę na obecną — Republika Szygastanu — i 21 grudnia 1991 roku dołączył do Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP). W tym samym roku Dey Guarak został pierwszym prezydentem Republiki, a rząd komunistyczny został przywrócony.

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E5%86%85%E6%88%A6.jpg

    Wojna domowa w Szygastanie

    W 1992 roku wybuchła wojna domowa w Szygastanie pomiędzy rządową Komunistyczną Partią Szygastanu a rebeliantami z islamskiej opozycji. W listopadzie Komunistyczna Partia Szygastanu wybrała na prezydenta Eugene'a Duanila, potomka rodziny królewskiej Królestwa Szygastanu i popularną postać w kraju, aby ustanowić nowy rząd, ale rebeliantom pod przywództwem Sarah I. Galbraith udało się przejąć kontrolę nad większością kraju do wiosny 1997 roku. Pierwsze negocjacje pokojowe odbyły się w kwietniu 1998 roku. W wyniku wyborów prezydenckich w 1999 roku Sarah I. Galbraith została wybrana trzecią prezydentką Republiki, zarządzając zawieszenie broni. Wojna domowa zakończyła się w 1999 roku, pozostawiając po sobie ponad 80 tysięcy ofiar. Misja Obserwacyjna ONZ w Szygastanie (UNMOS) nadzorująca proces pokojowy trwała w 2005 roku, a od tego czasu Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Utrzymania Pokoju w Szygastanie (UNSOP) wspiera państwo w procesie odbudowy.

     

     
    Dnia 9 czerwca 2010 roku Sarah I. Galbraith została zastrzelona podczas wygłaszania przemówienia, co spowodowało wzrost napięcia w całym Szygastanie. Jej syn, Samar I. Galbraith został następnie wybrany na czwartego prezydenta Republiki.

Geografia

    • _

      Osobny artykuł: Geografia Szygastanu

    Szygastan jest z grubsza podzielony na regiony północne i południowe przez Morze Kaspijskie oraz na regiony wschodnie przez Morze Aralskie. W Szygastanie Morze Kaspijskie jest tradycyjnie nazywane Morzem Barbat. Mówi się, że nazwa ta pochodzi od opisu badań geograficznych przeprowadzonych w czasach Królestwa Szygastanu: "Linia brzegowa jest wypukła, okrągła jak barbata".

    Północne regiony

    Obejmują południowy rejon Uralu. W ponad połowie zajmują go zarówno góry jak i Morze Kaspijskie, pozostawiając jedynie niewielki obszar nadający się do zamieszkania. Droga z niego do Europy wymaga przejechania przez terytorium Rosji.

    Południowe regiony

    Składa się z nizin na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Półwysep Koto (prowincja Koto) znajduje się przy Morzu Kaspijskim, a Nagama jest jedynym stale niezamarzniętym portem Szygastanu. Znajduje się tu wiele cennych zabytków, w tym Ruiny Katedry Szygastanu. Obszary te charakteryzują się słabą zabudową.

    Wschodnie regiony

    Jest to obszar, w którym Step Kazachski rozszerza się, doznając szkodliwych skutków zasolenia z powodu zmniejszenia się Morza Aralskiego. Obszar ten został wcielony do Szygastanu w okresie Prowincji Hicorin, co było przyczynkiem częstych sporów.

Podział administracyjny

Polityka

    • _
    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E5%AE%98%E9%82%B8.jpg

    Siedziba rządu Szygastanu

      Osobny artykuł: Polityka Szygastanu

    Głową państwa Szygastanu jest prezydent, który jest wybierany w wyborach bezpośrednich, pełniąc pięcioletnią kadencję. Prezydent ma prawo do tworzenia gabinetu rządowego, powoływania i odwoływania członków gabinetu, przewodniczącego Sądu Najwyższego, prokuratora generalnego i prezesa Banku Narodowego, przeprowadzania referendów i ogłaszania stanu wyjątkowego. Pełni również funkcję Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych.

    Od zakończenia wojny domowej, Lilef Otan (Partia Ocalenia Narodowego) posiada absolutną większość mandatów, co czyni Szygastan de facto państwem jednopartyjnym.

    Szygastan posiada dwuizbową władzę ustawodawczą, z izbą wyższą i niższą. Izba niższa składa się ze 152 miejsc, wybieranych bezpośrednio w wyborach proporcjonalnych. Izba wyższa składa się z 71 miejsc, z których 51 wybieranych jest przez Zgromadzenie Ludowe Szygastanu, będące instytucją mającą na celu większą reprezentację mniejszości etnicznych, składającą się z osób niebędących Szygami lub Szygasami. Ma to odzwierciedlać słowa Sarah I. Galbraith, której ideologia brzmiała "Wszystkie głosy powinny być słyszane i brane pod uwagę." Pozostałe 20 miejsc jest wybieranych przez byłą rodzinę królewską Szygastanu.

    Prezydenci

      Osobny artykuł: Prezydent Republiki Szygastanu

    Pierwszy prezydent: Dey Guarak
    Urodzony w rodzinie wojskowych. Ostatni prezydent Szygańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej i pierwszy prezydent Republiki Szygastanu. Jego rządy doprowadziły do ogólnokrajowego niezadowolenia i zamieszek, ponieważ ludzie oczekiwali reform politycznych po zmianie nazwy kraju.

    Drugi prezydent: Eugene Duanila
    Potomek dawnej rodziny królewskiej Szygastanu i praprawnuk Sostayeta Tassa. Bardzo popularna postać ze względu na swoje przyjazne usposobienie. Po zakończeniu wojny domowej w Szygastanie oddał władzę Lilef Otan, po czym wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

    Trzecia prezydentka: Sarah I. Galbraith
    Pierwsza kobieta prezydent, znana jako "matka założycielka Szygastanu". Jej rządy skupiały się na reformach administracyjnych, poprawie infrastruktury i rozpowszechnieniu internetu, kładąc duży nacisk na pomoc słabszym. Znana na całym świecie postać, wiele krajów przesłało kondolencje, po tym, jak została zastrzelona w 2010 roku. Jej panieńskie nazwisko brzmiało Oizella.

    Czwarty prezydent: Samar I. Galbraith
    Syn Sarah I. Galbraith. Autorytarna polityka prowadzona pod jego rządami znacząco odbiegająca od rządów jego matki, przyniosła mu ostrą krytykę zarówno na arenie lokalnej jak i międzynarodowej. Znany jest ze swoich radykalnych wypowiedzi, takich jak ta, która padła w odpowiedzi na określenie Szygastanu krajem rozwijającym się: "Więc może przestaniemy eksportować ropę". Te wypowiedzi przyniosły mu przydomek "Grzmotu Szygastanu".

    Główne partie polityczne

      Osobny artykuł: Partie polityczne w Szygastanie

    Rząd: Lilef Otan (Partia Ocalenia Narodowego)
    Opozycja: Noor Lilef (Partia Lśniącego Wybawienia), Komunistyczna Partia Szygastanu, Zieloni (Szygastan)

Siły zbrojne

    • _
    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E7%A9%BA%E8%BB%8D.png

    Wojskowe oznaczenia Sił Powietrznych Szygastanu. Kliknij tutaj, aby zobaczyć pełną wersję.

     Osobny artykuł: Siły Zbrojne Republiki Szygastanu

    Siły Zbrojne Szygastanu składają się z czterech gałęzi: wojsk lądowych, marynarki wojennej, sił powietrznych i straży granicznej. Prezydent jest najwyższym dowódcą wszystkich czterech i sprawuje bezpośrednią kontrolę nad oddziałami powietrznymi, wojskami powietrznodesantowymi i gwardią prezydencką. Siły Zbrojne Szygastanu wykorzystują specjalną metodę treningu ciała opracowaną przez grupę zabójców działających dla klanu Rokakh (Zabójcy z Kuogi), wymagającej wytrzymałości na ekstremalne warunki, takie jak głód i odwodnienie.

     

Polityka zagraniczna

Gospodarka

    • _
    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E9%8A%80%E8%A1%8C%E3%83%AD%E3%82%B4new2.png

    Logo Banku Szygastanu

    1000IGS%E6%9C%AD%E3%81%AE%E8%A3%8Fnew-min.jpg

    Banknot 1000 IGS (Szygastańskich Som)

    Walutą Szygastanu jest Som.

    Według statystyk Międzynarodowego Funduszu Walutowego, PKB Szygastanu w 2017 roku wyniosło 121,5 mld dolarów, a PKB na mieszkańca 8 785 dolarów. Po zakończeniu wojny domowej nastąpił znaczący rozwój gospodarczy, w okresie od 2004 do 2007 roku odnotowując 10,6% wzrostu. Po 2007 r. tempo wzrostu odnotowało spadek z powodu międzynarodowego kryzysu finansowego, a w latach 2010-2013 wzrost wyniósł około 5%.

    Gospodarka Szygastanu opiera się na jego bogatych zasobach naturalnych. W sierpniu 2015, kurs Som wobec dolara spadł o 60% w wyniku ogłoszenia, że kurs walutowy zmieni się z systemu płynnego sterowanego na kurs płynny, w odpowiedzi na spadek cen ropy naftowej i deprecjację Rubla, rosyjskiej waluty. W rezultacie inflacja gwałtownie wzrosła, co doprowadziło do gwałtownego spadku dochodów realnych i zmniejszenia wydatków konsumpcyjnych, co spowodowało znaczne zahamowanie gospodarki państwa.

    Rolnictwo

    Szygastan prowadzi uprawę zbóż i hodowlę zwierząt. W przeciwieństwie do sąsiednich krajów, które borykają się z problemem pustynnienia, Szygastan jest położony pomiędzy Morzem Kaspijskim a Morzem Aralskim, co zapewnia krajowi obfite źródła wody. Gleby Szygastanu są jednak naturalnie nieurodzajne, zwłaszcza we wschodnim regionie, gdzie zanikanie Morza Aralskiego powoduje szkodliwy proces ich zasolenia.

    Ropa naftowa i gaz ziemny

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E8%BC%B8%E5%87%BA.png

    Eksport Szygastanu przedstawiony według kolorów i dziedzin (brązowy to ropa naftowa i gaz ziemny)

    Ropa naftowa i gaz ziemny są najważniejszym sektorem gospodarki w Szygastanie, stanowiąc 80% eksportu kraju i rocznego dochodu. Państwowa firma Shigastan Gas i firma działająca we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi, Shigastan Concessions of Petroleum Inc., prowadzą w kraju wydobycie i eksport ropy naftowej oraz gazu ziemnego. Z tego powodu Szygastan bywa nazywany "Zbiornikiem ropy naftowej Azji Środkowej". W listopadzie 2016 roku nowe pole naftowe Awami na Morzu Kaspijskim rozpoczęło komercyjne działanie.

    Ze względu na uzależnienie Szygastanu od ropy naftowej, popularnym lokalnym żartem jest, że "w Szygastanie nie ma niczego, poza Bierko" (co oznacza "ropę naftową").[potrzebny przypis] Złoża ropy naftowej i gazu ziemnego koncentrujące się wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego w regionach północnym i południowym spowodowały poważne dysproporcje gospodarcze we wschodnich regionach kraju.

    Turystyka

    Szygastan słynie z Ruin Katedry Szygastanu, znajdującej się na liście światowego dziedzictwa kulturowego, chociaż przemysł turystyczny kraju nie rozwinął się zbytnio ze względu na częściowe zawalenie się ruin w 2015 roku i brak postępów w odbudowie ich po wojnie domowej. Ponadto proces pozyskiwania wizy turystycznej jest wolniejszy w porównaniu z innymi krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się, co utrudnia rozwój turystyki.

    Jeśli chodzi o japońską turystykę, koszty życia są niezwykle tanie, a pobyt jest niedrogi niezależnie od czasu trwania.

Transport

Demografia

    • _

     Osobny artykuł: Demografia Szygastanu

    Ludność

    Ludność Szygastanu składa się w: 52% z Szygów, 20% z Szygasów, 8% z Rosjan, 5% z Kazachów, 3% z Uzbeków, 2% z Turkmenów i 10% z innych (2015).

    W wielu gospodarstwach domowych nadal obowiązują rosyjskie konwencje nazewnicze, będące pozostałością po okresie Związku Radzieckiego.

    Języki

    Językiem urzędowym jest Szygański, bliski dialekt kazachskiego ze słownictwem zapożyczonym z języków turkijskich i słowiańskich. Powszechnie używany jest również język rosyjski, szczególnie w obszarach miejskich, gdzie jest on językiem rodzimym dużej części populacji, przy czym wielu Szygów nie potrafi mówić w języku Szygańskim. Znajomość rosyjskiego jest wymagana dla wyższych warstw społecznych i elity Szygastanu, a egzaminy na wyższe stanowiska urzędnicze zawierają testy z języka rosyjskiego.

    Religia

    Według sondażu z 2009 roku 70,2% ludności praktykuje islam, 26,2% chrześcijaństwo, a 2,8% należy do innych religii. Większość ludności to muzułmanie, chociaż kodeks ubioru i nakazy religijne są niezwykle liberalne, a status społeczny kobiet jest znacznie wyższy niż w innych krajach. Otwarcie dozwolone jest również picie alkoholu i tym podobne. We wschodnim regionie islam jest znacznie bardziej rygorystycznie praktykowany, a starcia między islamskimi fundamentalistycznymi bojówkami a innymi religiami są częste.

    Oświata

    Według szacunków z 2011 roku, wskaźnik alfabetyzacji osób w wieku 15 lat i wyższym wynosi 77% (83,5% dla mężczyzn i 70,4% dla kobiet). Główne instytucje szkolnictwa wyższego obejmują Uniwersytet Litum-Ikan, Uniwersytet Charitonowa, Uniwersytet Instytutu Morskiego Barbatu i wiele innych. Szygastan jest znany z wysokich standardów edukacyjnych, który jest jednym z czterech najwyższych wśród krajów Azji Środkowej.

Kultura

    • _

     Osobny artykuł: Kultura Szygastanu

    Mówi się, że charakter narodowy Szygastanu jest: "Łagodny, nie uparty, znający się na liczbach, rozsądny w swoich interesach i dobry w gromadzeniu bogactwa; Dobry w słowach, nie tak dobry w walce; Skromny i niezawodny, cichy, ale wytrwały w swoich działaniach". Według ambasadora Szygastanu w Japonii, Yurii Ramena, ten obraz charakteru narodowego jest w dużej mierze oparty na legendzie o Sostayet Tassie.

    W okresie Imperium Mongolskiego, w Szygastanie praktykowane były badania nad alchemią, tworząc silną, oryginalną mieszankę kultury Wschodu i Zachodu. W okresie panowania króla Rokakha władającego południowymi regionami obecnego państwa, monarcha bardzo wspierał praktyki alchemiczne, pragnąć uzyskać nieśmiertelność. Niektóre zapisy twierdzą, że te alchemiczne badania doprowadziły Zabójców z Kuogi do uzyskania doskonałości w posługiwaniu się truciznami i lekami. W rzeczywistości wiele obecnie działających firm w branży chemicznej i farmaceutycznej zostało założonych przez potomków Zabójców z Kuogi.

    W czasach Związku Radzieckiego, Szygastan był znany z działalności teatralnej i powieściopisarskiej.

    Symbol

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E5%9B%BD%E6%97%97%E6%A1%88.jpg

    Dawna flaga Szygastanu

    %E3%82%B7%E3%82%AC%E3%82%B9%E3%82%BF%E3%83%B3%E5%9B%BD%E7%92%BD.png

    Pieczęć narodowa Szygastanu

    Ostrożeń jest narodowym kwiatem Szygastanu i jest uważany za symbol kraju. Wywodzi się to z miłości Sarah I. Galbraith do tej rośliny, który obecnie jest wykorzystywany jako motyw w wielu przypadkach, np. w logo kilku instytucji publicznych.

    Kuchnia

     Osobny artykuł: Kuchnia Szygastanu

    Szygastan słynie z potraw przyrządzanych z wnętrzności bydła, koni i tym podobnych. Kości koni Omi, pochodzących ze wschodnich regionów kraju, są luksusowym przysmakiem narodowym.

    Efektem ubocznym badań nad alchemią było opracowanie techniki produkcji żywności fermentowanej, w związku z tym Szygastan produkuje wiele różnych napoi alkoholowych, takich jak wino i piwo. Dzięki wykorzystaniu praktyk fermentacji i obfitych w kraju produktów morskich, tradycyjnie przygotowuje się danie podobne do japońskiego nare-zushi.

    Bardzo rozwinięta jest też kultura jedzenia ramenu. Uważa się, że spopularyzowała ją Sarah I. Galbraith, a najpopularniejszym rodzajem jest ramen z sosem sojowym na wywarze z kości wołowych.

    W niektórych regionach istnieje zwyczaj jedzenia metali.

    Literatura

      Osobny artykuł: Literatura Szygastanu

    W tradycyjnej literaturze szygańskiej, w wielu utworach można dostrzec motyw "Deus ex machina", gdzie bóg lub zbawca pojawia się na końcu historii, aby naprawić zastaną sytuację. Nie zawsze jednak przynosi on rozwiązanie w pokojowy sposób, czasami zabija wszystkich bohaterów opowieści, innym razem ingeruje jedynie jako bezkształtny "głos z nieba", niewykazujący żadnych innych nadprzyrodzonych zdolności. Badacze zwracają uwagę, że różni się to od tradycyjnego wykorzystania motywu "Deus ex machina".

    Muzyka

      Osobny artykuł: Muzyka Szygastanu

    Obiekty światowego dziedzictwa

      Osobny artykuł: Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Szygastanie

    Szygastan ma trzy obiekty dziedzictwa kulturowego i jeden obiekt dziedzictwa przyrodniczego na liście światowego dziedzictwa Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO). Najsłynniejsze z nich są Ruiny Katedry Szygastanu, Stanowisko Archeologiczne Kan Nonji oraz Kamienna Scena w Wortz.

    Święta państwowe

    Data Polska nazwa Oryginalna nazwa Uwagi
    1 stycznia Nowy Rok      
    6 lutego Dzień Siewu Urodziny Sarah I. Galbraith.
    22 marca Nouruz (Irański Nowy Rok: równonoc wiosenna)
    10 kwietnia Święto Wojska Szygastanu Znany również jako "Dzień, w którym zakwitł dziki ostrożeń".
    9 maja Dzień Zwycięstwa Dzień, w którym nazistowskie Niemcy bezwarunkowo poddały się Związkowi Radzieckiemu i państwom alianckim w 1945 roku. Obchody przejęte z okresu Związku Radzieckiego.
    9 czerwca Dzień Żałoby Narodowej Rocznica śmierci Sary I. Galbraith.
    13 czerwca Dzień Wybawienia
    19 lipca Dzień Ramenu Ustanowiony przez Sarah I. Galbraith z powodu jej zamiłowania do tej potrawy. Z okazji tego dnia organizowane są różne wydarzenia.
    25 sierpnia Dzień Orła Wywodzi się od narodowego ptaka Szygastanu — orła bielika.
    30 września Dzień Konstytucji
    27 października Dzień Republiki
    16 listopada Dzień Zdrowia
    16 grudnia Święto Niepodległości Dzień ogłoszenia przez Republikę Szygastanu niepodległości od Związku Radzieckiego w 1991 roku.

    Według konstytucji w każdym miesiącu musi być co najmniej jeden dzień poświęcony upamiętnieniu Szygastanu.

Znamienici ludzie

Uwagi

Bibliografia

    • _
    • Tłumaczenie Matsudaira Chiaki "Kompletna kolekcja światowej literatury klasycznej 10: Herodot" (Chikuma Shobō, 1988, ISBN 4480203109)
    • Yamada Nobuo "Badanie ludności nomadycznej w Azji Północnej" (Wydawnictwo Uniwersytetu Tokijskiego, 1989, ISBN 4130260480)
    • Strabo (tłumaczenie: Liyo Hiroto) "Topografia świata greckiego i rzymskiego" (Ryūkei Shosha, 1994, ISBN 4844783777)
    • Arrian (tłumaczenie: Ōmuta Shō) "Anabaza Aleksandra, cześć I" (Iwanami Shoten, 2005, ISBN 4003348311)
    • Sarah I. Galbraith (tłumaczenie: Yurii Ramen) "Dzień, w którym zakwitł dziki ostrożeń: Najwspanialsza kobieta prezydent świata jednoczy okaleczony naród" (2005, Kōdansha)
    • Komatsu Hisao "Historia Świata 4: Eurazja Środkowa" (Yamakawa Shuppansha, 2005, ISBN 463441340X)
    • Lorenz Eldridge (tłumaczenie: Kurono Hanahana) "Dzienniki Podróżny: Tom 2" (Iwanami Shoten, 2006)
    • Shinobu Iwamura "Cywilizacje na styku — historia Azji Środkowej" (2007, Kōdansha)
    • Uyama Tomohiko, Fujimoto Sumiko "Wszystko o Szygastanie w 60 rozdziałach" (2015, Akashi Shoten, ISBN 978-4-7503-4062-3).
    • Yurii Ramen "Podróż przez Szygastan" (2015, Kōdansha)

Zobacz też




・・・

・・・

・・・

Dlaczego nikt nie pamięta?

・・・

・・・

・・・

Log Obiektów Anomalnych

Opis obiektu: Cyfrowe zapisy opisujące nieistniejący kraj, "Republika Szygastanu". Pierwsza wersja tych zapisów powstała jako strona w japońskiej wersji internetowej encyklopedii Wikipedia dnia 15.08.2003 roku i pomimo kilku regularnych edycji i korekt, nie wywołała żadnych komentarzy użytkowników na temat faktu nieistnienia państwa, aż do rozpoczęcia dyskusji na temat usunięcia strony dnia ██.██.20██ roku.

Data pozyskania: ██.██.20██

Miejsce pozyskania: Strona internetowa encyklopedii Wikipedia, wersja japońska.

Status: Strona została usunięta z japońskiej wersji Wikipedii i zarchiwizowana w Cyfrowej Bibliotece Fundacji.

・・・

・・・

・・・

Co się stało?

・・・

・・・

・・・

Komentarz Redaktor Naczelnej Shikimi Marobime

… Dostaję wiele pytań na temat tego dokumentu i za każdym razem powtarzam "Szygastan nie istnieje". To prawda ponad wszelką wątpliwość. Szczegółowy opis kraju nie oznacza, że to państwo istnieje lub kiedykolwiek istniało. Moje przypuszczenia są takie, że ktoś niemający nic lepszego do roboty zdecydował się to napisać i zamieścił jako jakiś wyszukany żart. Kłamstwo było tak dobrze wymyślone, że użytkownikom zajęło dużo czasu, aby zorientować się, że to fake. Tyle w temacie …

… Cóż, tak, istnieje możliwość, że Szygastan rzeczywiście istniał w przeszłości i zniknął ██.██.20██, pozostawiając po sobie jedynie stronę na Wikipedii. Fundacja potwierdziła istnienie tego typu anomalii. To powiedziawszy, nie wykryliśmy tego dnia żadnych poważnych zmian w rzeczywistości ani interwencji przyczynowych. Tak, jesteśmy tego pewni. Więc tę teorię moża odrzucić … Pytacie mnie, czy to jakaś akcja dezinformacyjna? Aby ukryć to, co stało się stało ██.██.20██? …

… Nawet jeśli, z twoim poziomem upoważnienia nie mogłabym ci powiedzieć …

・・・

・・・

・・・


Moja ojczyzna zniknęła, a ja przepadłem w pustce.

Co się stało ██.██.20██? Nie mogę dotrzeć do prawdy, nie w ten sposób.

Podnoszę więc głos, wyjąc nazwę mojego ojczystego kraju z tej pustki, którą teraz zwę domem. Ta wiadomość do kogoś dotrze. Wiem o tym.

Nie przestanę wyć. Nie, dopóki Szygastan nie powróci do życia i pamięci świata.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported